Liber I, Distinctio 5 [Aarau Transcription]
Utrum essentia divina sit generans
Queritur utrum essentia divina sit generans Responsio in
littera quod non quia actus et operationes tantum
supposi
torum sunt etiam in creaturis unde suppositum per formam agit
non ipsa forma
Utrum concedendum sit quod essentia divina sit pater
Utrum concedendum sit quod essentia divina sit pater Responsio Si
hoc nomen patri accipitur substantem vera est quia sic habet
in se intellectum suppositi cui inest paternitas et est praedicatio
per
ydemptitatem
identitatem
Si autem adiective accipitur falsa est quia
notatur inesse paternitas essentiae et sit praedicatio per inhaerentiam
Utrum essentia possit dici genita
utrum essentia possit dici genita Responsio in creaturis
quamvis suppositum primo et principaliter generatur tamen essentia
ex consequenti quia inesse producitur sed in divinis non
generatur nisi suppositum non essentia quia eandem essentiam
ac
cipit nisi velis aliquid dicere generari id est per generationem
communicari sed hic est improprie Idem in littera
Utrum possit dici essentia de essentia
Utrum possit dici essentia de essentia Responsio non nisi est magna
improprietate Nota ergo quod nominum quaedam sunt pure personalia et
hic proprie supponunt pro persona quaedam pure essentialia et haec
supponant pro sola essentia quaedam medio modo se habentia
vel propter cointellectum suppositi nec concreta vel alicuius actus vel
mo
di qui personae convenit nec abstracta et hic magis vel minus proprie
supponit pro persona secundum quod magis vel minus accedunt
ad modum significandi personalem proprissime ergo
suppo
nit pro persona nomen personae proprium ut pater postea nomen commune ut
y
postasis
hy
postasis
postea terminus naturalis concretus nec deus postea
huius potentia bonitas etc postea iste terminus substantia
ul
timo autem et improprissime hoc terminus essentia
Utrum filius sit de substantia patris
Utrum filius sit de substantia patris Responsio sic sancti in littera
et accipitur ibi li de non pure substantialiter nec pure
origi
naliter sed mixtim quia filius et consubstantialis est patri et
ab eo processit
Utrum filius sit de nihilo vel etiam pater possit dici esse de nihilo
Utrum filius sit de nihilo vel etiam pater possit dici esse de nihilo
Responsio esse de nihilo secundum
anselmum
tripliciter accipitur quia negatio
inclusa ita nihilo si explicetur potest cadere super verbum
et sic accipitur negative et hic modo pater posset dici esse
de nihilo sed iste modus non est usitatus in scriptura et
ideo non debet dici sine explicatione aut negatio potest
sequi verbum et tunc li de potest teneri materialiter et sic de
nihilo nihil fit aut ordinaliter et sic omnis et sola
creatura est de nihilo et sic communiter accipitur