argumentum de caritatem tangit difficultatem, utrum qua
litas
spiritualis seu indivisibilis[?] extensive possit
subiecto extenso inhaerere
una
conclusio responsalis quae videtur magis consona veritati
Unde est una
inextensa potest realiter fieri extensa,
omnes qualitas extensa potest fieri inextensa
et indivisibilis extensive
huius
Prima
suppositio: omne accidens est intensivum vel alicuius
intensionis.
remissivum
est intensus
extensa
continet partes secundum se et quodlibet
sui unitas adinvicem.
uniuntur inter se,
una unitur alteri, ita inter se uniuntur, igitur
cuiuslibet partes ad quamlibet partem est unio
alia est unio partium intensivarum.
unio partium ad subiectum.
poralibus
quae habent unionem nis intensivam
et unionem continuitatis istae uniones sunt
diversarum specierum.
manente
tudo
partium intensivarum est alia ab habitudine
unionis extensivae
subiectum indivisibiliter informantes infinitis siti
bus
exterioribus coexistunt in diversis siti
bus.
stunt
diversis sitibus,
licet anima intensiva sit indivisibilis, coexistit tamen
situi divisibili, scilicet, corpori humano.
quod accidens spirituale inhaerens subiecto divisibili proportionaliter
coexistit situi,
stit
subiectum suum.
sitibus partium, igitur et accidens
structo
quolibet subiecto indivisibili, Deus potest conserva
re
habitudinem accidentis[?] ad situm exteriorem quem
habebat subiecto existente, id est, quod accidens occupet ta
lem
situm vel tot situs sicut ante faciebat in
subiecto
non solum localiter verum etiam subiective multiplicare,
id est, Deus potest accidens ponere in diversis sitibus
inhaerens.
le
potest subiecto corporali inhaerere pure
extensive
spirituale habet duplicem habitudinem partium inter
se et situm extrinsecum, unde posset dici quod prima
habitudo esset habitudo partium intensivarum
alia esset habitudo ipsarum in diversis sitibus
vel replicatio ipsarum in sitibus extrinsecis, sicut
accidens indivisibile occupat situm et partes re
plicantur
in diversis sitibus.
correspondenter[?]
oppon
ponit conclusiones
accidentalem a subiecto et materia separatam potest Deus
excedere situaliter unione partium non
destructa.
non est dubium propter rarefactionem et augmentationem
extensivam.
habere habitudinem uniones quantum ad situm,
igitur per replicationem partium in eodem loco
potest fieri partium continuitas
corporale potes fieri inextensum.
habitudo partium intensivarum et unio earum
est alia habitudo ab unione earum partium
correspondenter[?] ad situm extrinsecum, igitur
nio
potest tolli stante prima, et per consquens
potest tolli unio respectu situs remanente
unione partium inter se
quod nullum accidens determinat sibi ordinem partium
in situ vel in toto. Patet quia habitudo unionis
partium intensivarum est alia quam unio extensiva,
igitur extrinsece nullum accidens determinat habitu
duinem
partium intensivarum.
tia
corporalia habere habitudinem accidentium spiritualium
et e converso stat qualitatem spiritualem habere rationem
continuitatis, ita quod caritas potest informare subiectum
extensivum et esse qualitatis extensa.
est esse duas qualitates in eadem specie quarum
una esset extensa et alia non. Patet ex dictis
quia si una inhaereret extenso subiecto dicitur ex
tensa.
inextensa
quae essent pulchra, tamen studentibus
relinquuntur
conclusio negativa quod nec caritas nec spiritualis qualitas
potest subiectum extensum informare vel e contra.
radix primi, quia nullus situs extrinsecus correspondet
qualitati spirituali.
extensivae habeant correspondentiam, situs hoc est
ratione perfectionis.
correspondet infinitus situs verus vel
perfectior species occupat maiorem situm vel
nata est occupare, igitur situs corrospondet
alicui secundum quantitatem suae perfectionis.
dicitur quod extra caelum est situm[?] spatium vel
narium
narium
immensae, et cum accidens sit minimae perfectionis
situs non correspondet ei secundum quod correspondent
subiectum cui inhaeret,
respondeat
angelo quod propter hoc correspondeat qualitati
sibi inhaerenti
notat quodlibet intellectus sit simpliciter indivisibilis,
omnis actus eius vel habitus.
ubicumque est intellectus quod etiam eius actus sit ibi,
quia staret quod anima multiplicatur in diversis sitibus,
scilicet
de
non oportet de accidentibus quod accidens occupet tantum
situm, sicut intellectus. et
sit indivisibilis, tamen eius intellectio est in capite,
ex quo apparet quod rem indivisibilem occupare lo
cum
est ratione suae perfectionis,
non potest coexistere siui.
spirituale subiectum extensum informare
Contra arguitur, quia saltem qualitas spiritualis
potest subiectum extensum informare per multitudinem
et ponatur quod qualitas spiritualis sit in qualibet
parte subiecti et infinite replicetur in situ
indivisibili,
differens, tamen numeraliter et non specifice.
vicetur quod una qualitas potest alteri uniri quo
dato videtur quod aggregatum ex illis erit
continuum
sunt unibiles, nisi intensive, sicut nec anima per
coniunctionem alterius non efficit unum,
ex illis duabus, nec ex pluribus efficeretur unum,
nec sunt in potentia ad unionem continuitatis,
per extentionem,
indivisibili[individuali?] ex coniunctione ipsius cum alia esse
continuationem vel aliquod unum per modum conti
nuitatis,
pugnat
esse continua in aliquo subiecto extenso
vel eidem inhaerere.
secundum casum positivum in argumento,
tinua
per partes extensas
in casu argumenti diceretur de illis qualitatibus
existentibus in subiecto, sicut diceretur de punctis
quod puncta essent continuantia[??] et non componentia[?],
et tunc diceretur quod nulla qualitas vel pars qualitatis
esset alteri immediata, sed inter qua secumque qualitates
essent infinite mediae.
continuantibus non sequitur infinita sunt
ibi puncta,
in illa sit punctus, igitur puncta sunt adinviter[?]
continua.
unibilis intensive.
alteri immediata.
ficit
icit
nuabiles
quod esse falsum.
continuitas, si una est alteri unibilis intensive
qualibet parte subiecti est qualitas, igitur totum redditur
quod extensum.
via probabili,
mere spirituales non possunt subiecto inextenso inhaere
re,
inhaerent nisi puncto indivisibili illius
subiecti si ponerentur puncta
litas
spiritualis est in homine,
punctus sibi correspondet, nec cuilibet parti ipsius
et primo ad primam suppositionem quando dicitur quod omne
accidens est intensivum
quantitas distinguitur a re quanta quod ipsa non est
accidens intensivum, quia esset penetratio corpo
rum,
quia quadrupedalitas esset composita ex duabus
bipedalitatibus se invicem penetrantibus,
et tunc esset penetratio corporum
pars adequaretur toti, quia signata quantitate
pedali, si ei applicetur quantitas quadru
pedalis
ipsa non excedet bipedalitatem, quia quantitas
bipedalis inest extensa toti quantitati q qua
drupedali
coextentur
coextenditur toti, ergo quaelibet pars adaequatur
magnitudini quadrupedali.
est per totum illud subiectum
instantia de actibus simplicibus in mente.
supposito quod propositio mentalis habeat partes cor
respondentes
partibus vocalis,
istius '
quae e
intensibilis nec remissibilis, quia actus ne
gandi
non intenditur nec remittitur
ita diceretur de omnibus actibus simplicibus
affirmativis, ubi non videtur quod huiusmodi quantitas[?qualitas?]
sit intensibilis vel remissibilis
quod nisi sit, tunc accidens esset infinite remissum.
Negatur consequentia quia pari ratione probaretur quod quemlibet forma
esset intensa quantumcumque esset remissa,
valet ratio sequens, scilicet, quod quodlibet accidens esset
intensius sua parte, quia quantitas non est intensior
suae parte
ordinem partium intensivarum inter se,
si concederetur ordo hoc iam esset contra illam oppi
nionem,
quia gradus ultimo introductus
non unitur gradui primo introducto
quae dicit quod alia est unio partium intensivarum
inter se et alia est unio ad subiectum.
litatibus
corporalibus,
negatur quod qualitas spiritualis habet solum habitudinem
partium inter se.
inter se ad situm, quia partes non habent situm
tot sitibus, sicut subiecta quibus inhaerent,
haec suppositio, quia ratione perfectionis convenit[?] Deo vel
angelo coexistere infinito spatio.
non oportet accidens inhaerens angelo tanto
spatio coexistat eo quod est minime perfectio
nis
respectu angeli
sed ex dictis satis patet quid dicendum sit