regno animae respectu omnium operum virtutum et respectu omnium
operationum deliberatarum infero consequenter quod non
invincibili adorare creaturam adorationem latriae
ut in casu qui communiter solet poni de angelo
tenebrarum figurato in angelum lucis
casus
enim non esset possibilis existenti in gratia quia formatur
repugnat fidei inclinare ad falsum, ideo ex illa
habitudine quam habet creatura ad primam regulam
veritatis et aequitatem primam si adoratio la
triae
fieret in praedicto casu fieret cum culpa
et privaretur sic adorans caritate et per consequens
in illo casu non adoraretur creatura vel ad
oraretur contra inclinationem caritatis
est quod caritas est unicio[?] docens de omni
bus
ideo in illo casu causaret aliquod iudicium
dilationis dubitationum vel suspensivum ado
rationis
antequam permittet exire in actu
adorandi
Ex simili radice respondendum est ad
omnes casus similes qui possent fieri de g
rancia
rantia
ret
in actum vel inclinaret ad ea quae sunt
de se mala sicut in casus quo quis existens in
caritate credendo carnatur cognoscere uxorem
suam propriam cognosceret uxorum alianam et
sic de similibus dicendum est quod caritas ad oppositum[?]
inclinaret vel formaret iudicium aliquod
dubitativum vel suspensivum huiusmodi operis
ex
quo sequitur quod non
in caritate esse perplexum inter duo mala
sequitur
ulterius quod omnis deliberata
ticulos
repugnat caritati. patat nam
ipsa est unitio[?] docens de omnibus ergo occur
rente
materiae fide non
tem
in caritate elicere circa eam Iudicium
erroneum quod caritas est realiter habitus generalis
nedum voluntatis afficiens, sed etiam intellectum illus
trans
Item caritas non inclinat ad ma
lum
sed sibi repugnat sed deliberate aliquid
asserere conta fidem seu fidei articulo est peccarere
sequitur contra
fide vel non habere fidem ad quam tenentur
cipiano
et aliquibus aliis qui tenuerunt haere
ses
et tamen habuerunt vitae sanctitatem
est quod hoc fuit extra caritatem peccando vel ante
sanctitatem et gloriam sempiternam
hoc non fuit assensione[?assertione] deliberata qua tenuerit
haereses, sed fuit assensione[?assertione] naturali causata ex apparentia[?]
phiscica
phistica
opinari quamlibet partem contradictionis et istud non in
ducit
moralem turpitudinem. unde secundum
tissidorensis
aut est licita ad intellectus exercitationem et veritatis
inquisitionem
eis quaedam forma actuans et vivificans et ab
ipsa effectus aliarum virtutum dependent, scilicet, spiritus
sanctus est caritati quaedam forma vivificans et ac
tuans
et eam dirigit et sine speciali concursu et
assistentia spiritus sancti, ipsa caritas non exiret in actum
sicut dictum est de aliis virtutibus quod subordinantur
influxui caritatis ita ipsa caritas praerequirit
specialem influxum spiritus sancti proportionale sicut aliae virtu
tes
requirunt specialem influxum caritatis
istud
probatur ex duplici radice
primo enim auctoritas
innumeralis sunt ad hoc. unde
ad idem est
sequitur ulterius quod per
spiritus sancti caritas redderetur mortua et informis
ex quo sequitur non esse impossibile de virtuoso
fieri non virtuosum,
quisitione
vel deperditione alicuius habitus nam
sua perfecta latitudinem per solam
spiritus sancti caritas redderetur mortua, et consequenter aliae
virtutes et tamen nullus habitus deperderetur vel
acquireretur quod autem subiectum redderetur
non
ta
caritate per cupiditatem convertitur homo ad
communicabile et ab minus mirabile removetur, ergo etc
non est culpe repugnans vel minus possibilis patet
quia sublata spiritus sancti assistentia generali remanente
illa qualitate nullomodo Repugnat culpae
quantum est de natura sua,
gnat
assistentia non est vita, etc.
cludere
repugnantiam quod caritas habita solis numquam
recedat quantumcumque quis peccet non dicot tamen quod ita
fiat de lege statuta sed quod non repugnat
sibi de natura sua intrinseca quantum autem est de lege
statuta relinquo sub dubio[?] aliqui enim tenent
quod hoc non est evidenter contra fidem. Unde
in libro
sequitur
ulterius satis esse sustinibile caritatem esse intrinsece
indivisibilem intensive et extensive, de extensione
concedendum est quia inhaeret subiecto inextenso
modo aliquae qualitates quae inhaerent subiecto inextenso[?] et
indivisibili dicuntur inextense propter indivisibilitatem
et inextensionem subiecti sui de intentione etiam
salvari potest per
tas
secundum
rem
magis vel minus vivificatur, ita quod omnis
diversitas quae apparet in eius intensione
et remissione salvatur per maiorem vel minorem assistentiam
spiritus sancti quia quantum est de se mortua est ad suas com
parationes
exercendas, sed maiorem vel minorem
assistentiam spiritus sancti, id est, secundum quod magis vel minus spiritus sanctus
sibi assistit ipsa potest in suas operationes magis vel
minus perfect etc.
sequitur ulterius quod quamquam caritas non
realiter intenderetur vel augeretur eliciens tamen
actum caritatis virtuosum circa materiam determina
tae
virtutis, ut esset virtutis
ticiae
neraliter
respectu cuiuscumque actus alterius virtutis
ex hoc
sequitur quod exercendo se in caritate circa materi
am
fortitudinis vel iustitiae patet quia qui perficit
in virtute caritatis caritas redditur promptior et
habilior[?] quae de se habet quamdam virtutuem pro obiecto et
in cuiuslibet virtutis actum proprium potest immediate, ergo
etc
originali perfectior tamen cum
minus perficeret subiectum a partum natum suscipiere suam
denominationem quam
prima
pars satis de se ex praedictis nam ipsa caritas e
levat
ticia
titia
Item in statu
ticia
titia
meritorios, ideo dabantur gratia ad elevandum
tenciam
tentiam
sic patet prima pars
perficeret suum subiectum quam caritas. patet quia cum
fluencia
fluentia
inferiores
et sic adhuc refrenaret passiones et redderet
subiectum virtuosum et inclinaret ad operationem virtuo
sam
ad adorationem cupiditatis moventis potentias
inferiores ad rebellandum contra rationem et eam
vinceret caritas autem cum
lum
esset mortua nec illa haberet efficaciam
istud tamen non dicit imperfectionem in caritate
sed magis arguit perfectionem, quia arguit eam
esse causam supernaturalem praeexigentem specialem assistentiam
spiritus sancti ordine quodam essentiali causalitatis quo sub
lato
aufertur eius causalitas quantum ad execu
tionem
Sequitur ulterius quod esse caritatis non est denominatio
essentialis ipsius caritatis. patet quia caritas per solam extrinsece[?]
assistentiae spiritus sancti removet[?] deperderet illam denominationem et am
plius
denominaret suum subiectum carum
ex quo sequitur quod cari
tas
non infert esse carum illa quod non sequitur caritas
informat suum subiectum natum denominari esse carum
ergo sic ipsum denominat similiter additru quod non econtra
sequitur iste est carus deo ergo habet caritatem
quia illa quae concurrunt ad carisi??dum[?] ve ad esse
carum sic se habent quod interna spiritus sanctus vel divina acceptatio
sufficiet ad aliquem esse carum
et hoc patet
contra
essentialiter caritas et quod bene sequitur haec caritas in
format
animam, ergo haec anima est deo cara et etiam
econtra ponit hanc consequentiam esse bonam deus
diligit creaturam, ergo creatura habet caritatem ita
quod nec deus creaturam diligere potest sine huiusmodi qualitate
nec creatura potest habere huiusmodi qualitatem quoniam[?] dili
gatur
a deo et ut videatur aliqualiter eius
ipse reducit totum
propositiones
ex natura rei et de
placencia
placentia
reddit animam deo gratia ex divina acceptione
formaliter non procedit effective
redditur anima deo grata est habitualis dei dilectio
quae a deo infunditur et non ex puris naturalibus ac
quiritur
prima conclusionem qua dicitur quod aliqua est
forma creata in qua
illa est caritas ipse probat sic et fundatur
sit actus aeternus non fertur noviter noviter in
aliquod obiectum mutabile nisi noviter perticparet aliquam
rationem aeternitatis, ergo non
noviter diligatur a deo quoniam[?], scilicet, iustificatur
nisi ex nova participatione alicuius in quo deus
aeternaliter complacuit et illud oportet esse caritatem
et non essentiam divina quia deus illo, tunc
scilicet, in iustificatione
in essentia divina
odire aliquem nisi in eo sit positiva ratio displicentiae
non dico quod peccatum sit quid positivum sed nisi po
natur
ergo a simili non
in eo sit ratio diligitatis et illa non potest poni alia
quam caritas, ergo etc
aliquem sine rationali motivo ergo non diligit ali
quem
nisi bene dispositum modo quis non potest esse bene dis
positus
sine caritate, ergo etc., bene et
confirmatur
nam
Item sequitur deus diligit virtutes, ergo diligit particulares
virtutes sed antecedens est
diligit habentes virtutes et maxime caritatem quae
est maxima virtus
et sic apparet veritas dicit[??] sui quantum
ad duo quia prima 8o duo importat. primum est
quod
creaturam
habita caritate
quia acceptatio divina est quaedam modo posterior nam
a parte obiecti requiritur quid ordo prioritatis secundum quem
obiectum praesentatur sub ratione informati caritas antequam
acceptetur a deo, ergo licet non sic ibidem ordo
causalitatis prioritatis vel posterioritatis
tamen quantum ad modum concipiendi vel exprimendi si
debeat poni aliquis ordo caritatis habet rationem
prioritatis, ergo etc
a deo immediate et non ab acceptatione divina
ut sic et non habetur ex puris naturalibus prima
pars patet quia omnis effectus est a deo effective.
patet quia oppositum esset error
istis radicibus videtur
ritas
et quod ipsa posita in creatura deus
creaturam
esse ex
sic: sit ergo ista quod
sive acquisitione cuiuscumque doni creati non sit deo gra
tus
et quod immediate post sit deo gratus tunc ex isto
sequitur quod erti transitus de contradictorio in contradictorium sine
mutatione quaedam est contra
et solet confirmari per unam rationem in quam fundat
se
gratificationem creaturae sufficienter deus et creatura
tunc
ipsa esset deo cara et istud est falsum, ergo etc. bene
ipse ponit hoc sub ista forma omnis propositio quae verificatur
pro rebus et ad sui verificationem requiruntur aliquae
res nec plures nec pauciores
ipse sunt positae ipsa est vera, sed ista propositio e
est deo gratus non requirit ad eisu verificaitonem
ad parte rei nisi deum et
distincta, ergo
gratus vel oportebit redire ad
reoli
de
contra unam saepe dictum, scilicet, de influentia caritatis
respectu omnium aliarum virtutum et etiam respectu voluntatis
quia si sic tunc caritas esset causa essentialiter prior
subordinans sibi voluntatem, ergo posset in effectum vo
luntatis
voluntate non concurrente nam secundum theolo
gos
ista est habitudo causarum essentialiter subordinatarum
quod superior porest suum effectum producere sine concursu inferi
orum
licet philosophi aliter
Item in
tendebat
do ex caritate usque ad gradum
nec
sit tantus
prohibitum quia aliquis est gradus dilectionis donum
vel proximi qui est meritorius et aliquis est
tantae intentionis quod est illicius et peccatum sicut sal
vatur
de peccato primi anguli, tunc ergo ponatur quod
continue intendat ex caritate actum dilectionis sui vel
proximi donec sit tantus quod sit illicitus, tunc vel
ergo caritas concurret ad productio in illius quod est peccatum
vel numquam ante concurrebat, quia voluntas non sufficie
bat
autem ad actum remissiorem, ergo non potest in actum
intentiorem in eadem specie dilectionis, ergo vel oportebat di
cere
quod caritas concurrit effective ad peccati productionem
scilicet ad actus diligendi se illiciti vel quod ante numquam
concurrebat ad actus meritorii productionem actus ille
sed solum determinarem[??] et asiscitive[?] elevando
meretur
quod caritas posset exire in actum in parvulis caren
tibus
usus rationis, quia nullum est impedimentum
licet non sit iudicium rationis ex quo caritas non
dependeret a ratione vel iudicio intellectus
Item
uniformi concursu voluntatis in infinitum intenditur
gratia patet nam in eodem instanti in quo caritas
concurrit ad actus meritorii productionem alias actus ille
meretur aliquod augmentum caritatis vel
per huiusmodi actum agmentatur seu infunditur, ergo in
illo
addita sufficit ad augmentationem actus, ergo aliquid
addit supra actum et iterum ille actus aliquid ad
dit
supra habitum caritatis, etc. et sic videtur quod in
eodem instanti per talem circulationem ?? caritatis
additur infinita et actus infinitus
Item cari
tas
est magis perfectissima quam cupiditas et magis
accidentia et tamen cupiditas
ad malum, ergo etc. gratia
ad bonum, ergo etc