Deum formaliter influere unam, restat solvere
rationem qua probatur Deum potentiam perceptivam
vitaliter immutare.
hoc stat, quia omnes conditiones dicentis imper
fectionem
possunt absolvi et quod conveniat tantum Deo,
illa habitudo, quae est vitaliter immutare, ergo
seclusis illis habitudinibus passivis et dicentibus
imperfectionem ut inhaerere dependere et sic de
aliis. Sequitur quod immutare vitaliter potest Deo
competere
esse principalis illius
licet divina essentia sola sit intrinsece et essentialiter
notitia, non tamen potest potentiam perceptivam creatam
vitaliter vel immediate immutare
satis nota, quia divina essentia est sui ipsius
essentialiter et intrinsece notitia et nedum sui ipsius
potest dici quod contradictionem implicat, quin illa sit sui
ipsius et aliorum notitia.
creata, quia illa non est intrinsece et essentialiter notitia
quod patet, quia quaecumque notitia data creata illa poterit
esse sine subiecto, ergo potest non esse notitia
esse in subiecto non vitali, ergo ipsa nullius esset
notitia
immutet vitaliter, ergo posterius potest absol
vi
a suo priori, ergo staret quod notitia esset et
non esse notitia, quia produceretur sine hoc quod
immutaret vitaliter
quod essentia divina non potest perceptiva vitaliter
immutare potentiam,
ctam,
probatur ista pars.
per illud formaliter adaequate est sibi notitia
et alteri.
est sibi notitia, ita alteri est notitia immensa
si per idem sit notitia sibi et alteri.
contradictionem quod creatura cognoscit immense, ergo propositum
arguitur limitatio obiecti non tollit quoniam notitia
de eo sit infinita, scilicet, notitia ipsius in Verbo, ergo
ex hoc quod esse creaturae notitia non argueretur quin
esse immense notitia nam sicut obiectum non tollit
immensitatem ad intra ita potentia creata perceptiva
non tollit immensitatem notitiae.
ex immensitatem obiecti non arguitur divina notitia infinita
ita non argueretur quin in creaturae esset immense notitia
divina essentia non potest intensius vel remissius
esse forma informativa,
non est latitudo graduum, sed ibi est unicus gradus im
mensus
et non potest Deus informare quin hoc sit
secundum se totum.
quia Deus in esse notitiae est gradus indivisibilis[?] in
esse notitiae, ergo non potest, nisi secundum unicum gradum
esse notitia creaturae, quia qua ratione divina essentia
non potest esse intensius vel remissius alicui forma.
Ita eadem ratione illa non potest potentiam percep
tivam
vitaliter immutare intensius vel re
missius,
quia essentia divina in esse notitia est
formaliter immensa, ergo non potest communicari in esse
perceptivo intensius vel remissius
vel magis quam esse aeternitatem, sed creaturam non potest
mensurari aeternitate, quia illa non potest cognoscere
divina cognitione.
Deo dicuntur sibi aequaliter sunt intrinseca.
apparet, quia si creatura esset aeterna non videtur quomodo
esset mensurabilis
divina essentia posset esse potentia creaturae, quia
sicut attributum Filii, scilicet sapientia, potest communicari
creaturae, ita videtur de attributo Patris, scilicet,
potentia quae potest attribui creaturae et communicari.
Sed hoc est falsum, quia tunc sequitur quod causalitas creaturae
sufficeret concurrere ad effectum producendum
sine indigentia alterius causae superius con
currentis
secum. Sed consequens est falsum, quia causam
est impossibile. Patet consequentia, quia causalitas infrustrabilis[?]
esset sibi communicata, ergo propositum
Deus non est alia causalitas ab hac causalitate,
ergo creatura nullam aliam causalitatem requirit ad
effectum producendum, ergo creatura esset creativa
saltem causando creari pro dependentia ab aliqua
creatura tantum et omnino produci
ad idem secundum aliquos hanc viam sequentes
fundatur in hoc quod divina essentia potest immutare
potentiam perceptivam in eadem proportione quam potest
movere notitia creata vel adaequate immu
taret,
ergo absque
movere potentiam perceptivam vitaliter immu
tando
Primum quod divina essentia imperfectissime et remissive[?]
potest potentiam perceptivam vitaliter immutare.
Patet, quia in quacumque proportione notitia creata
est vitaliter immutativa et immutat potentiam
perceptivam in eadem proportione divina essentia poterit
immutare illam.
et imperfectissime immutare potentiam perceptivam,
ergo et divina essentia, ita potest
quia sequitur quod divina essentia posset esse fides
et potentia aenigmatica. Patet consequentia, quia si divina essentia
conceditur esse immutativa potentiae perceptivae in eadem
proportione qua potest immutare notitia creata,
tunc sequitur quod posset supplere vicem fidei et cum
aenigmatice immutare potentiam perceptivam, quod est
falsum, quia ipsa est immensa[?] claritas, et sic arguitur de
actu et habitu fidei
quod divina essentia posset esse error et haeresis. Patet
consequentia et capitur actus immutans errore et
haeretice potentiam perceptivam quantum ad modum et im
mutationem
Deus in illa proportione potest mo
vere
potentiam perceptivam errando et haereticando[?], ergo
si immutatio reducitur ad causam formalem sequitur,
quod Deus erit error et notitia haeretica quod
est falsum et absurdum
conceditur quod divina essentia possit esse notitia
immutativa potentiam intellectivam.
dere
quod divina essentia potest movere im
mutando
potentiam volitivam.
quod Deus posset esse volitio prava odium sui
et peccatum. Patet consequentia et capitur volitio prava
odium vel peccatum quodlibet illorum immutat po
tentiam
volitivam in aliqua proportione et
in eadem divina potest movere illam, ergo Deus
potest esse immutatio in adversione ab ipso, et
per consequens denominatur odium Dei, ergo Deus po
terat
esse odium sui in creatura, et per consequens pra
vitas
et malitia,
surdum
non videtur quin[?] Deus possit supplere immutatio
nem
notitiarum sensitiarum[?], quia talis
causalitatem magis effectivam quam forma
lem,
quia sic ponentis divinam essentiam posse
vitaliter immutare distingunt inter mu
tationem
vitalem et habitudinem informationis
vel influxus formalis, ergo habitudo notitiae
vitaliter immutative ad potentiam perceptivam non
reducitur ad genus causae formalis.
genus causae efficientis.
proportione notitia sensitiva potest potentiam sensitivam vita
liter
immutare et in illa divina essentia potest illa
potentiam vitaliter immutare, ergo deus posset
esse notitia sensitiva et non solum in homine sed etiam
in animalibus brutis
quod cognitio reducitur ad intuitatem[?] vel ad intrinsecam
operationem vel ad potentiae perceptivae immutationem.
Patet quia omne cognoscere est aliquid operari.
beatus cognoscens formaliter beatitudinem habet
cognitionem et volitionem, ergo cum cognito et
volitio sint cognitiones emanentes a potentia
perceptiva et intrin?cetes[?] sequitur quod vitalis im
mutatio
repugnat divinae notitiae, et per consequens
nullo modo dicendum quod divina essentia possit esse cognitio
creaturae formaliter
obiectum sufficienter praesentatum absque specie producta
vel notitia et absque hoc quod anima etiam sua
notitia diceretur quod obiectum esset notitia, et tamen praesen
tia
obiecti non sufficit, ergo oportet ponere intrinsecam
rationem formaliter potentiae cognitivae et notitiae immu
tativae
in esse personali tantum non potest voluntatem crea
tam
vitaliter immutare et gra??tice.
ille hoc non potest essentialiter, scilicet, potentiam perceptivam
immutare, ergo non potest hoc
Spiritu Sancto et esse caritatem est commune tribus perso
nis,
Spiritus Sanctus est caritas.
sonarum
sit sapientia Filio, tamen appropriatur,
tamen est ei sapientia proprium, ergo caritas vel gratitudo
non est propria Spiritu Sancto, ergo Spritus Sanctus per gratiam
in esse suo personali non potest gratificare
creaturam, quia gratitudo non est propria Spiritu Sancto,
ergo propositum. Antecedens apparet, quia praedicata communica non possunt
uni praecise personae competere.
quod divina essentia posset esse notitia vel gratitudo vel
dilectio non ob hoc sequitur quod aliqua persona
in esse personali sit vitaliter immutativa.
implicaret quod Pater communicaret potentiam creaturae
secundum esse personale sic quod aliae personae illam
non communicarent.
aliquam creaturam quin aliae personae concurrant
ad illuminationem illius, igitur sic
le
capiunt ma[?]
tem
Spiritum Sanctum praecise, quia Spiritus Sanctus elevans
creaturam per caritatem et gratiam eam gratificat
et non solum ipse, sed quaelibet trium personarum et cum
Deus vel divina essentia elevat creaturam,
ibi operatur tota trinitas, licet tamen elevare crea
turam
sit effectus appropriatus Spiritui Sancto et
non proprium ei, sicut potentia attribuitur Patri et non
ei propria, quia ita bene convenit Spiritui Sancto et Filio,
qui est potens, licet cum dicere quod potentia
possit pati in Filio vel potuerit sit contra
fidem catholicam
posset gratificare in esse personali sequitur
quod Filius posset se solo creaturam illuminare,
et tuncposset se solo creaturam docere, et sic se
quitur
quod cretura recipere beneficia a Filio
sine adiutorio Patris vel Spiritus Sancti quod est falsum
et fidei dissonum et sapit haeresim
radice posset inferri contra
oppositum doctorum in prima parte
per illud probaretur quod actus videndi beati
fice
esset met Deus, quia actus videndi
ex quo habet obiectum simpliciter immensum non posset
esse res finita, quia actus eodem modo repraesentat
obiectum sicut species, ergo per actum finitum non
repraesentatur Deus immense. Et per consequens, actus be
atificae
visionis non potest Deum sufficienter
repraesentare. Et per consequens actus beatificus esset
met Deus
ad rationem quam facit
Deus est simpliciter immensus incircumscriptibilis, ergo
nulla species creata potest ipsum sufficienter repraesenta
re.
creata potest ipsum comprehensive repraesentare et aeque
perfecte in esse repraesentativo, sicu obiectum in se est,
quia nullus actus creatus potest produci, quoniam ade
quata
similitudo divinae perfectionis, sed illa notitia quae est
ipsemet Deus sola illa est similitudo obiecti et
aeque perfectam in se, sicut obiectum et hoc sibi concedendum
est, quia verum
non possunt repraesentare creaturam spiritualem, nec
animam te intellectiva, quae est minimae perfectionis inter
alia species spiritualia, sed quaelibet species creata magis di
stat
a divina perfectione quam species sensibiles ab anima
nostra, sed nulla species sensibilis potest repraesentare
animam nostram, ergo nulla species creata potest
repraesentare divinam essentiam.
telligibilis
data illa immense exceditur a divina
perfectione et non anima nostra exceditur a specie sensibili.
anima intellectiva nullo modo posset cognoscere Deum, et re
torqueretur
argumentum quia potentia sensitiva est propinquior
ad obiectum spirituale quam anima nostra sit ad Deum,
nostra non potest percipi a potentia sensitiva, ergo nec Deus potest
percipi ab anima intellectiva et est simile argumentum
ex eadem vel consimili radice.
creatam Deus plus excedit animam intellectivam quam
ipsa excedat potentiam sensitivam bruti, ergo anima non
posset Deum cognoscere
variatur genus obiectorum potentiarum[??] et no??arum[?]
est quod non est eadem proportio obiectorum cognoscibilium, sicut
potentiarum[?] inter se ut anima intellectiva modicum ex
cedit
Et cum ratione illius excessus latitudo cognoscibilium
obiectorum est ei simpliciter infinita, quia eo ipso quod
aliqua potentia est in latitudine spiritualium quodlibet
eiis cognoscit et capit pro obiecto cognoscibilium et non
est eadem proportio obiectorum cognoscibilium, sicut notitiarum
et causatur anima intellectiva immediate supra latitudinem sensitivorum
ipsa modice excedit
sed nihilominus subiectum eius infinite excedit, quia eo
quod anima nostra est in hoc genere habet omnia cognoscibilia
pro obiecto.
ordo talis, nec est eadem proportio quantum ad obiectam, sicut
est proportio potentiarum inter se
quod notitia sensitiva non potest repraesentare rem spiritualem,
ergo nulla creabilis species potest divinam essentiam repraesen
tare.
Conceditur antecedens et negatur consequens.
essentia magis excedit animam intellectivam quam
anima excedit potentiam, ergo species sensitiva non
potest animam intellectivam repraesentare nec anima potest
Deum cognoscere. Negatur consequentia, quia huiusmodi repraesentatas
non oritur ex proporitione potentiarum inter se nec ex pro
portione
notitiarum quantum ad excessus, quia notitia
valde remissa est divinae essentiae notitia re
praesentativa.
finite
ab invicem distantes, et tamen quod idem obiectum
repraesentent una, scilicet, intensius et alia remissius
Ex quo sequitur quod Deus non est nec potest esse forma
lis
visio beatifica nec dilectio cuius contrarium tenent
aliqui fundantes se in Sacra Scriptura et primo
super illud
de civitate stam[??], id est, de patria caelesti et statu
beatorum.
lucerna eius est agnus Filius Dei, scilicet, Christus Deus,
ergo Deus erit formalis lucerna beatorum et lux
illuminans
numeris
videtur favere et primo
licet ad veritate Scripturae exorbitare vel devia
re,
tamen verum est quod Deus erit lux beatorum.
va
est lux immensa inaccessibilis comprehensive,
hoc est mediate cal quantitate distincta ut lux
solis videtur a nobis, et tamen eius species in ocu
lo
non est lux, sed ita conceditur quod Deus erit lux
summe illuminans, et hoc per qualitatem distinctam
et viventem realiter potentiam cum obiecto, quia efficit
notitiam lucis repraesentativam
Primo, quia illae glosandae sunt de causalitate obiecti
va
vel effectiva vel exemplari,
regula iustitiae et luminem ad videndum iustum
dicitur quod est effectum, quia Deus efficit in nobis no
titiam
de agendum et cognoscendis.
est quaedam lux, ergo potest vocari a nobis lux,
tamen aliqui posuerunt quod essentia divina se habet
in ratione cognoscendi,
sed est ratio cognoscendi s nec species est ratio cognoscendi in
potentia aliqua.
cuius actum cognoscitur obiectum, et tunc habentur quod
Deus se habet ad modum cognoscendi et habet habitu
dinem
reductativam ad causam exemplarem
Alio
modo, dicendum est quod
gister
esse notitia animae
ista materia non tangit mores, nec derogat,
nec variat respectu actus beatificii et in Deo in
illis quae tangunt mores et ubi docto
res
exponunt Scripturam concorditer nos
omnes eis tenemur credere.
de hiis quae non pertinent ad illa non est
eis credendum,
gustini
dicentis quod solis illis Scripturis quae catholicae appel
lantur
talis debetur reverentia quod eis est creden
dum
propter se ut bibliae maximae et consiliis genera
libus.
Aliis autem vide credendum est quantum ratione ful
ciuntur[??].
doctores concordant expondendo Scripturas indi
sputabilis,
autem non est nisi quantum eorum rationes
probant, quia saepe contradicunt doctores sibi invicem
et verisimile est quod aliquis eorum
speculationis potissimae[?] et in hoc non est offensio
fide
Iohannis de Rippa
sit notitia beatorum et supponit duo
suppositio est descriptio Dei, quae nedum datur a Christia
nus
et theologis, sed apostolis scilicet deus est
infinita cuius centrum est ubique et circumferentia
nusquam, quia ubique reperitur Deus
quod circumferentia huius
animarum et per se quietantes[?is?] animas in ipso. Probatur
per illud apo[??] Dominus deus
id est animae beatae.
templum illius est
inquietum cor nostrum domine, donec quiescat in
te
est infinita distantia, sequitur quod huiusmodi distantia
non potest attingi, nisi per formam infinitam ut
si concavum orbis lunae infinite distaret ab igne,
tunc ignis non posset attingere suum locum per
be levitatem finitam, ergo a simili ex quo circufe
rentia
divinae perfectionis infinite distet a crea
tura
rationali.
suum locum, nisi per formam infinitam et illa
est divina essentia, ergo propositum
ista ratio bene probat quod Deus non potest attingi
comprehensive secundum totam latitudinem suae perfectionis,
sic quod nihil restet de ipso attingendum et hoc
conceditur, quia quaelibet creatura infinite
a
naturalis distantia sit infinita et creatura infinite
distet ad divinam perfectionem quantum ad naturalia.
tamen non est quantum ad gratuita, quia si in puris naturalibus
daretur una creatura aliqualiter cognitiva.
iterum alia superior magis cognitiva, et sic, ascendendo
per naturalia secundum totam latitudinem naturalium, nulla posset
dari creatura quae sine dono gratuito posset
in puris naturalibus circumferentiam divinae perfectionis
attingere
tionis
non est infinita distantia ad divinam com
prehensionem
vel ad divinam cognitionem,
causa sufficiens ad movendum creaturam
in suo loco et forma finita sufficit movere
in locum infinitum
infinita reducitur in causam effectivam mo
ventem
creaturam et quantumcumque infinita sit distan
tia
caritatis potest movere creaturam in suum lo
cum
infinitum, sed illa non sufficeret ad creaturam beati
ficandum,
nec esset beata, nisi Deus eam in ipsum
per amorem transformaret.
ad locum creaturae, illa tamen posset ipsum attingere
absque forma infinita, scilicet, per extrinsecam potentiam
activam agentis, ut apparet in exemplo ignis.
Et sic dicitur quod distantia loci quietis latitudinis non est
mediam,
hoc esset per potentiam activam extrinsecam etc.