Secundum quod tangebatur in ultima lectione duo
puncta erat tractanda.
dentia
rerum in Deum sit in eum tamquam in
trinum,
et utrum secundum illud modum Trinitatis quaelibet res tendat
in Deum. Secundum: supposito quod quaelibet res tendat
in Deum,
in ipsum Deum, supposito quod clare ei ostenderetur.
Et quia ista secunda materia tangit libertatem voluntatis,
ideo reservo eam usque ad materiam praescientiae[??] Dei.
pro nunc faciam in ista materia finem, ut veniam
ad materiam Trinitatis.
tactas et argumenta prius inducta
prius in lectione praecedenti quod sicut Deus est sub
ratione Trinitatis obiectum fruibile,
vel divina essentia vel una persona diligi vel
videri quin quaelibet diligatur et videatur
arguebatur
sine alia, ergo una potest videri sine alia. Consequentia
tenet, quia non est
terminat ad dependentiam creaturae quam quod terminet vi
sionem
creaturae. Antecedens est nomen, quia de facto
Verbum est incarnatum et non Pater, nec Spiritus Sanctus
nec essentia, ut dicit
qui est essentia est incarnatus, ideo ex consequenti
regula alias posita de tribus generibus nomeni[??]
non est sufficienter posita
consequentiam, 'una persona potest incarnare sine
alia, ergo potest videri vel diligi sine alia.'
causa est, quia incarnatio respicit relationem perso
narum
et ideo reponitur sub illos genere nomeni[??], quae
sunt relativa, quae aeternaliter dicunt de Deo, licet
enim incarnatio aeternaliter non dicatur de Deo
est tamen realiter effectus relationis quae aeternaliter
dicitur de Deo.
et non essentiale.
personaliter aeternae.
sustinere et tendentiam alicuius naturae terminare[?].
ideo non est essentiale nec commune.
nus
nomen[??] concipiendi quod pertinet ad personas
secus, autem est delibideri[?} intuitive, hoc enim
est essentiale,
rei concurrit res active obiective,
personarum divinarum ad extra sunt indistinctae,
ad personas simul,
videri quoniam quaelibet videatur propter indistinctionem concursus
obiectivi, quia sunt unum et idem obiectum,
subsistentiam creaturae non est essentiale, sed pertinet
ad
aliquod praedicatum dictum est tempore quod non competit alicui
alteri personae.
dentiam
naturae non reponitur in genere causae efficientis
tamen facere totam incarnationem est essentiale.
tota Trinitas fecit incarnationem et inca
vit
Verbum.
nationem.
et est persona naturae humanae.
stinere
est personale.
personae,
quia huiusmodi praedicatum, scilicet, incarnatum reponitur
sub genere relatorum indistinctionis, quia huiusmodi habitudo
suppositi Dei ad naturam humanam nec reducitur
ad geus causae efficientis nec formalis
et forte ad nullum.
maiorem similitudinem ad causam materialem.
dicit imperfectionem,
formam recipit concretivas denominationes.
Ita Verbum unitum naturae humanae recipit concre
tivas
denominationes humanitatis
nem,
ergo subiecto et praedicato correspondet idem conceptus vel non.
Si primum, tunc est falsa, quia idem negatur de se ipso.
secundum, tunc Pater potest concipi aliquo conceptu quo
non concipitur Spiritus Sanctus quod est intellectum.'
dupliciter responderi. Primo sicut dicit
sunt idem conceptus et idem conceptus correspondet in Patria
subiecto et praedicata, sed non in via.
est adaequate repraesentans essentiam et Patrem
et Filium.
complexus et incomplexus, universalis et singularis.
conceptus mere simplex.
varie immutare, nam ille conceptus est affirmativus
respectu huius patere est essentia et negativus respectu huius
Pater non est Filius.
hoc est affirmativus vel negativus.
esset respondere, quia dicere quod ille idem conceptus est
affirmativus et negativus complexus et incomplexus.
licet ille conceptus posset esse complexus et in complexus, tamen
numquam est falsus, ideo intellectus non posset eo uti
ad assentiendum isti 'Pater non est Filius', quia ille conceptus
est idem actus et unicus repraesentans sic vel sic
intellectui
conceptus de subiecto et praedicato informando istam propositionem
Pater non est Spiritus Sanctus,
nihilominus tamen idem significant excendendo etiam no
men
significationis ad cognitionem, sed non pro eodum, scilicet, pro
eadem persona supponunt.
significat Deum et essentiam divinam et Patrem et
Filium et Spiritu Sanctum.
supponit pro Patre.
Et sic idem significant eo quod non possunt Pater et Filius
vel essentia intuitive videri quin quaelibet persona
et essentia videatur.
realiter idem sunt.
sufficit pro una persona.
conceditur quod subiectum et praedicatum significant adaeequate in
illa propositione 'Pater non est Spiritus Sanctus'. Tamen termini
non supponunt pro eadem persona, sed pro diversis
loquendo tamen in Patria, quia certem
mus
habere conceptum absolutum virtute cuius
possumus iudicare quod ille significat essentiam
et non personam,
significet essentiam et quamlibet personam non appel
lando,
tamen rationem, quia non significat personam, sed sub
ratione personae.'
absolutus absque relativo in Patria.' Negatur,
et hoc conceptum repraesentatem originem unius perso
nem
ab alia ex eo quod oportet semper ad illum conceptum
obiective concurrere totam Trinitatem, quia prima appre
hensio
Dei est sub ratione Trinitatis, ut dictum est
et se obicit ut Trinitatis.
ad hoc est absolutus secundum unum modum considerandi
et secundum alium relativus. Et sic negaretur quod esset unus
conceptus in Patria qui esset absolutus, qui sic
repraesentaret absolute et non repraesentaret ori
ginem
personarum et emanationem earum
arguebatur stat quod aliquis iudicet quod producens
summum bonum est summe diligendum et solum
talem tunc conformaret se voluntas illi dicta
mini,
Conceditur quod casus est possibilis hoc in via
luntas
potest se illi dictamini conformare
vertendum
quod hoc potest intelligi dupliciter, scilicet, quod vo
luntas
se conformet illi dictamini.
quod voluntas eliciat velle quantumcumque potest conformare
et sic admitto quod voluntas potest se illi conformare,
quia voluntas potest elicere bonum amorem respectu
Dei Patris. Dico tamen quod ista dilectio elicita iuxta
huiusmodi d dictamen quantum ad hoc est conformaris, scilicet
quia alio modo non potest se illi conformare.
tamen simpliciter conformis, quia nullo modo potest se con
formare
illi dictamini, quo dicit quod Pater sit
solum diligendus et hoc est impossibile, quia patere
non potest diligi sine Filio et sine essentia.
dictamini rationis est conformandum,
est quod se illi dictamini simpliciter conformare
positive, quia non potest se conformare, nisi volendo
quantum in se est et per hoc non conformatur
tangebat quod quis potest plus diligere unam
personam quam aliam.
terminatur immediate ad personam, negatur hoc, scilicet, quod posset
plus dicare diligere unam personam quam aliam.
Nec sequitur diligit humanitatem Christi, ergo
diligit Deum nisi extrinsece,
creaturae est fruitio Dei.
ordinata non esset dilectio Dei.
accidens,
Christi, ergo fruitur Deo, quia fruitio Dei est semper
meritoria,
stat Chrstium magis diligi quam Patrem, quia sicut
Christus est obiectum dilectionis,
sunt idem obiectum
onis
defecerunt in
quod cognoverunt duas personas solum et non
est ex dictis prius soluta, quia licet credidissent
duas personas eo ipso, tamen quia Deum q cogno
verunt
Trinitatem cognoverunt et
cognoverunt,
dicunt concedi verificari de eadem re etc,
ad hoc sit auctoritas vel determinatio ecclesiae vel ratio
cogens.
non debet concedi quod Pater diligatur et Filius non dili
gatur
ex quo sunt eadem res, et sic quicquid arguitur
de una affirmatur de alia, nisi ad hoc sit ratio
vel auctoritas vel determinatio ecclesiae.
est quod si Philosophi habuerunt cognitionem de Deo, illa habebat
pro obiecto et essentiam et quamlibet personam, licet non hoc scive
runt[?].
lexerunt
et quamlibet personam dilexerunt, licet
non cognoverunt Trinitatem.
Trinitatem, nec Patrem et Filium, quia non illis voca
bulis
cognoverunt Trinitatem
personis sunt distincti articuli, ergo distinctae notitiae, concedo
diversi, tamen conceptus supponunt pro eadum re et
significant eadem rem, licet alio modo, et alio modo significent
est de obiecto primario et secundario.
ritate
originis, quia vult probare quod essentia divina potest
diligi sine persona, et tunc videri.
rium
et aliud secondarium.
remoralis[??],
ad intra habet duples obiectum unum primarium et
aliud secondarium.
immediate et essentialiter terminatur actus.
relationes quae sunt secondarium obiectum ad quae terminatur
consideratio actus divinae cognitionis.
habitudo, scilicet, actus divinae cognitionis ad essentiam
sit essentialis.
vina
est conceptibilis sine personis, quia secunda
habitudo est remmonstrabilis[??] a p??ra[?].
creaturarum in Verbo illa cognitio habet obiectum primarium
ad quod terminatur essentialiter et habet obiectum secondarium
quod terminatur ad creaturas quae potest removeri stan
te
visione ad Verbum.
quod per eundem actum in Verbo possunt plures vel pau
ciores
creaturae in Verbo videri, quia creaturae sunt
adventiciae
arguit
suum quod aliqua visio Verbi sit et creaturae et quod
visio creaturae posset removeri remanente vi
sione
verbi, quia si ita esset sequeetur quod esset
transitus de contradictorio ad contradictorium absque
mutatione facta in re.
tamen consequentia.
non repraesentat creaturam ista propositio creaturae videtur
in Verbo est falsa et immediate erat vera et tamen
nihil est acquisitum nec deperditum, ergo.
arguit
sequeretur quod staret Deum se ipsum cognoscere non
cognoscendo creaturas, quia actus divinae cognitionis
habet se Deum pro primario obiecto.
rium,
scilicet, creaturas,
mo??le[?],
tunc Deus cognosceret se,
quod tamen est impossibile
actus quantumcumque perfectus repraesentans Deum et
creaturas posset repraesentare omnia re
lucentia
in Deo et etiam nulla.
sicut potest desinere repraesentare unam crea
tura,
ita omnes.
re
unam creaturam ita potest repraesentare omnia
relucentia in Deo
tum
tunc possibilis esset transitus de contradictorio ad contradic
torium
sine mutatione in re,
probationem signetur primum instans in quo huiusmodi
notitia desinit creaturam repraesentare,
illo instanti non repraesentat creaturas
et ante repraesentabat et tamen non est mutatio
Dico quod actus mutatur, quia prius realiter mo
vebat
potentiam ad cognoscendum creaturas
et nunc non mutat eam nec oportet quod in omni mu
tatione
sit acquisitio alicuius rei,
ditio
name concedunt multi quod motus non dicitur
a movibili[??], et tamen si deus moveret totum mundum
tunc nihil acquireretur vel de perderetur saltem aliquid positivum
Aliqui tamen dicunt quod solum requiritur mutatio realis
vel
angelum sine gratia et tamen posset eum accepta
re
sine gratia creata,
est Deo acceptus et ante non erat.
est acquisitio, nisi solum lapsus temporis
exemplum in quo nulla est acquisitio vel deper
ditio
alicuius rei nec etiam lapsus temporis. Nam
capiamus istam propositionem in principio mundi et
ponamus quod Deus creaverit mundum successive ista
est vera mundus incipit esse per remotionem de
praesenti et tamen nulla creatura est, quia vera est per remo
tionem
de praesenti. Et sic conceditur quod inciperet esse et
tamen nihil esset tempus.
ceptionis
mundi,
hoc propositio est vera per remotionem de praesenti,
dictoria
ab aeterno usque tunc fuit vera et tamen nulla
mutatio est, quia nulla creatura est quae incipit per
remotionem de praesenti.
non concludit
tunc Deus posset se cognoscere non cognoscendo crea
turas.
habet duplicem habitudinem ad divinum iudicium.
tudinem
repraesentatim[??],
respectu utriusque habitudo divinae essentiae ad intellectum
est
sunt separabilis,
ceretur
mihi, et non tamen ut repraesentativum.
notitia creata.
et non in ratione repraesentativi[??].
illud quod per illas notitias Beati c[?}ausant[??] habentis cognoscunt
et sic in deo illae habitudines sunt inseparabiles,
sed in nobis aliud est, quia divina essentia potest
concurrere obiective respectu intellectus nostri et non re
praesentative.
et non creaturam.
potentia habet unum actum, qui habet duo obiecta. Unum pri
marium
et aliud
a primario. Negatur istud, quia, licet sit ordo quod per prius
repraesentetur unum quam aliud, tamen ille ordo est
necessariusi.
potest terminari ad essentiam et non ad relationem
dico et istam viam teneo quod relatio et essentia
non sunt diversa obiecta,
lationes
runt
obiective relationes, sicut essentia,
est talis ordo sicut
essentia sit unum primarium obiectum et relationes
secondarium.
essentiam et non ad relationes.
mentum,
de prioritate originis, quando dicitur quod Pater prius origine
est beatus quam generet, ergo in illo
divinam essentiam in qua perfecte beatificatur
et sic beatificatur in illo priori in essentia et non
in Filio, quia non est Filius in illo priori alias
videbitur de illis instantibus negatur quos poterit
huiusmodi instantia non sunt ponenda,
beatificatur in illa ratione beatitudinis aeque primo sicut
Filius,
ginatur
ginatur
instanti aeternitatis in primo instanti
quod essentia praesentatur Patri sive intellectui Pater
non tamquam species intelligibilis fecundissima[?].
maginatur
maginatur
per speciem intelligibilem,
Deum in quo producitur Spiritus Sanctus, et istud est
multum subtile.
resolutum, quia quaereretur quid sunt illa instantia,
utrum essent entia rationis vel entia rea
lia,
dependeret ab ente rationis quod non est dicendum
nec sunt entia realia, quia vel creata vel increa
ta.
Non creata ut nomen est, quia vel esset est
nullum creatum est principium distinctione[?] humanis
increata, quia vel esset essentia et Pater solum,
tunc in illo instanti esset solum essentia et Pater,
et non Filius.
et non Spiritus Sanctus quod est absurdum dicere.
est quod de modo exponendi alias videbitur.
negatur quod Pater est prius beatus quam producat Filium,
personae beatificatur et sunt aeque primarium
obiectum una, sicut alia, quia sunt idem. Et sic est
finis istius materiae.