Licet rationes prius tactae includant
multas difficultates, quae requirerent
magnum processum,
omnes, ut veniam ad alias materias.
ebatur
tertio quod ex puris naturalibus quis posset
frui Deo, nam tota motio vel activitas gratiae
est finita et maxime in simplici persona
tanta potest esse motivitas in philosopho per naturalem
investigationem quod magis movebitur
eius voluntas per apprehensionem divinae bonitatis
quam voluntas simplicis personae existentis in caritate.
Ergo movebitur ad Dei fruitionem, et tamen ex puris
naturalibus
ergo ad istam rationem dicendum est quod ipsa
probat quod staret philosophum magis diligere Deum
intensive quam vetula, non tamen fruitive, sed
per modum usus, quia quicquid fit extra caritatem fit
propter commodum et propter se, ut videtur dicere
gustinus
extra caritatem, tamen illud referret in se ut
propter hoc quod est benefactor vel quia delecta
ret
se in cognitione Dei, et sic de aliis. Vel
diceretur ut prius quod ex puris naturalibus ad
huiusmodi dictamen non devenire potest, scilicet, quod
Deus esse propter se et ultimate diligendus
Secundo dici potest quod cognitio de Deo quae habetur
ex puris naturalibus est cognitio vel scientia quae
realiter inflat.
et magis ad fruitionem creaturae quam Dei. Et sic
per istam cognitionem Deus magis contempneretur
ex quo esset fruitio creaturae
si daretur aliqua cognitio tantae perfectionis
in intellectu practico et speculativo dicante quod
quod Deus est super omnia diligendus propter se,
ultimate diceretur quod huiusmodi cognitio esset di
spositio
ad diligendum Deum super omnia per
istum modum, quia si voluntas non poneret
obicem eligendo aliquas alias volitiones infun
detur
sibi gratia per quam posset elicere huiusmodi
actum fruitivum ante, tamen gratiam non posset,
quia voluntas deserta gratia tendit ad
dit
a summo bono incommutabili.
magis solvendo rationem quod motivates[?] simplicis
persona existentis in caritate et philosophi ex puris
naturalibus non sunt eiusdem speciei,
philosopho tanta ex puris naturalibus est inferiorum
speciei quam motio gratiae, et sic quantumcumque augeretur
non deveniret ad gradum et speciem dilectionis
Deis ex caritate, licet tamen intenderetur gradus
huiusmodi dilectionis ex puris naturalibus.
hoc esset magis fruitio creaturae quam Dei, quia illa
tenderet ad se et ista solutio satis
coincidit cum prima
quae videtur satis difficilis quando dicitur aliquid extra
gratiam accipitur[?], ergo se debite disponit, ergo
Deo fruitur,
fruitio Dei.
et tunc magis indisponeret creaturam ad
gratiam quam disponeret, et per consequens esset
melius non atteri[??] quam atteri[??] quod est fl??ri[?].
istam rationem, quae est satis, apparens respondet
displicentia de peccato et propositum de non
com????do[?], si voluntas non fruatur actu creatura
supposito quod habitualiter creatura frueretur,
sicut dispositio sufficiens ad gratiae susceptionem.
Ideo
fruitur habitualiter creatura, sed quia non fruitur
actualiter, ideo non imputatur sibi ad peccatum
Sed ista responsio non stat, quia capio actum
detestativum peccati et actum
quam
pecc??tare[?] in futuro, quae requiruntur ad
attributionem[??], quilibet illorum actuum vel est divino
ordinata sive usus ordinatus vel inor
dinatus.
Dei per praedicta, et per consequens est actualiter Dei
fruitio. Si autem dicatur quod huiusmodi actus non
est ordinatus, tunc sequitur quod est fruitio
creaturae, quia omnis usus inordinatus est
dilectio alicuius propter creaturam, ergo creatura
est obiectum ultimate fruibile huiusmodi actus.
Ergo si ad attributionem[?] requiritur huiusmodi actus, scilicet
detestatio peccati, et velle numquam com
mittere
peccatum, oportet concedere quod illi actus
sunt usus ordinatus vel inordinatus
est per consequens fruitio Dei vel creaturae.
Tenendo ergo viam
actus, qui fit extra caritatem fit ex cupiditate
et omnis actus, qui fit ex caritate est
bonus, et quia cupiditas est inclinatio ad af
fectionem
commodi,
rationem.
peccato et carens gratia, licet aliquos actus in
sua libertate, qui sunt peccata et potest illos
elicere, ut laedere proximum et furari et consimiles
Alii sunt actus ad quos realiter obligatur
creatura quicquid actus non possunt bene fieri
stante dispositione creaturae.
peccati propter se creaturam non potest fieri quoniam sit
deordinatio quaedam, nam creatura eo ipso quod odit[?]
peccatum propter creaturam realiter, tunc fruitur creatura
consimiliter amor boni propter se creaturam non potest
fieri quin sit aliqua deordinatio ex eo,
quia semper in tali amore est fruitio creaturae,
scilicet, sui ipsius.
actus aliquis cadit sub praecepto,
ipsum eliciendo non est aliqua deordinatio et[?] nec
aliquod malum nisi praecise, quia an[??[ propter
se elicitur et producitur huiusmodi actus.
modo potest talis operatio a creatura vitari, ergo
talis actus vel operatio non imputatur creaturae
ad peccatum vel ad demeritum,
illa est supprema et optima dispositio quam
creatura potest habere in illo statu facit actum
sibi praeceptum.
malum et nullomodo potest evitare quin ad se
referat illum actum
tiae
mali excluduntur in actu, nisi illa
circumstantia, quia creatura facit illum actum propter
se,
ferre
in se ratione suae infirmitatis ille
actus non imputatur sibi ad demeritum.
Et sic diceretur quod licet attributio[??] sit realiter
fruitio creaturae, tamen quia cadit sub praecepto
et creatura non potest illum elicere, quoniam eliciat
propter se, ideo Deus pertit creaturae nec imputat
sibi ad demeritum, licet creaturae eliciat
dilectionem Dei propter se creaturam et detestationem
peccati propter se creaturam, non tamen imputatur
ad demeritum, quia hoc terminatur ad gratiam et hoc
est facere quod in se est,
circumstantiam malitiae quam creaturae potest tollere
ab illo actum,
stantia
mala, quam tamen creaturae non potest
removere et talis actus cadit sub prae
cepto,
cadit sub praecepto
licet sit aliquo modo deordinatio, tamen talis actus
non vocatur obex, nec Deus vult talem
actum esse obicem, quia creatura non potest tollere
huiusmodi habitudinem, scilicet, deordinationem, quae est
in tali actu, et tollit omnem habitudinem
malitiae quae potest
et sic licet attributio[?] includat fruitionem creaturae, non
tamen est demeritum.
tamen illa est inevitabilis a creatura,
est inevitabilis non imputatur ex divina
mi?a[?] ad demeritum. Et sic patet qui est obex nam
obices sunt malae volitiones aufferibiles
a creatura, quae tamen non auferuntur quando creatura
potest.
peccatum propter se et de cetero nolle pecc?etare[?]
licet illa circumstantia sit deordinatio, tamen
non est in potestate creaturae, nec subiacet
suae libertati nec eam removere potest et hoc
est proprie facere quod in se est.
consequenter potest dici quod illa deordinatio poterit
vocari peccatum, licet non demeritum nihilominus
tamen pro tunc cadit sub electione non ratione
peccati, sed ratione subreconciliationis ad Deum
meritum et peccatum veniale, et per consequens
de meritum, ita quod propter aliquam circumstantiam
malam non tollitur, quoniam actus cadat sub
praecepto. t
aeterne demeritorius non caderet sub
praecepto.
peccato debetur pena aeterna, tunc attributio[?]
non esset peccatum
voluntas existens in caritate per actus frequen
tes
fruitionis acquirit aliquem habitum, qui remanet corrumpta[?] caritate, et per consequens aliquis
non habens caritatem poterit exire in tales
actus fruitionis, quia in similes actus, sicut
quando habebat caritatem
casu, adnui?tendo[?] quod ex illis actibus caritatis ge
beretur
unus alius habitus a caritate ex quod
ille habitus stat cum peccato.
mediate illo habitu exibit in actus similes,
sicut quando erat in caritate.
ille habitus cum caritate et Dei coefficientia suf
ad productionem fruitionis Dei, et bene etiam
sufficeret, cum illis eisdem causis, sed cum aliis
causis non sufficit ad exeundum in actum
dilectionis Dei.
exeat in actum requiritur concursus caritatis
et coefficientiae Dei specialis.
illarum concursus,
ut verbi gratia capiamus habitum fortitudinis vel temperan
tiae,
tunc ille habitus non sufficiet exire in
actum fortitudinis, nisi mediate prudentia ad hoc
concurrente
luta
quod in virtuoso moraliter, qui habet omnes
cardinales virtutes,
qui habet unam virtutem cardinalem habet
omnes,
et una corrumpta[?] corrumpuntur aliae,
potentiam Deus remaneret ab habente habitum
fortitudinis virtutem prudentiae
remota prudentia, utrum exibit in actum
fortitudinis,
et hoc fit per prudentiam.
generatus ex caritate non sufficeret exire
in actum, nisi cum caritate et coefficientia Dei
speciali
tus
ex actibus caritatis, utrum sufficeret
exire in aliquos alios actus.
quod non, quia eius causalitas[?caritas?] est respectu actuum fruitivorum
et eius causalitas[?caritas?] est cum causalitate[?] aliquorum causarum
quibus sublatis non potest exire in alios actus
verbi gratia color est alicuius activitatis[?] et multiplicat
suas species cum concursu luminis,
tamen illo concursu luminis non potest suas species multi
plicare,
et sic est in proposito.
dici quod probabile esset quod non esset ponendus
huius habitus, quia non in caritate, quia causalitas[?] suf
ficienter
concurrebat ad actus fruitionis,
nec extra caritatem, quia non concurrit extra caritatem
ad aliquid, ut patet ex responsione, ergo non est ponendus
tamen hac admisi ad solutionem rationis.
verisimile est quod ex multitudine actuum causalitatis[caritatis[?]] generetur
unus habitus, sicut ex actibus moralibus frequenter generantur
habitus moralis
suae legis capiamus Iudaeum firmissimum in
sua lege, iste movetur propter suam legem et non propter
legem ultimate, ergo propter Deum ultimate, ergo fruitur
Deo, et ita de haeretico, qui credit habere sa
lutarem
sequium
in isto casu creatura realiter fruitur se et facit
propter se.
realiter fruitur se,
et quia est ignorantia necessariorum ad salutem, ideo est
in peccato et deseritur a Deo, et per consequens, quia deseritur
a deo utitur Deo propter se vel
huiusmodi penam.
in Deum, non tamen refert, Unde habitudines rela
tivae
voluntatis sunt latentissimae, nec possu
mus
scire, utrum aliqua volitio
Et propter hoc dicit sapiens nemo scit an amore
vel odio dignus sit.
ad
timae[??], etc.
cus
nesciat se sustinere mortem propter aliquod
temporale.
vel propter suam obstinantionem[?] vel propter famam quam
Iudaeus credit habere vel aliquod huiusmodi ut
aliqui Romani ut dicerentur gloriosae volue
runt
mori
tum
Christi bene credentes habuerunt zelum
speciei quam nunc
post Christi mortem obligantur ad legem Christi, quia
non suscipiunt. q
ante mortem Christi fuissent mortui propter legem,
tunc fuisset
Christi moriendo hoc facit Iudaeus propter se
vel propter vanam gloriam vel aliquid huiusmodi non sit
autem
hoc faciebant concedendo[?] se.
haeretici erant pravissimi, et propter unum ma
gnum
peccatum inciderunt in suos errores
non sit autem de
et sanctae conversationis et probi
non baptizato conversante inter Christianos
qui elicit similes actus cum actibus Christianorum.
dicendum est quod non faceret similes actus, sicut
Christiani, licet crederet facere, tamen non faceret quia
actus suos referret ad se si faceret, tamen quod
in se est Deus infunderet sibi gratiam.
autem habet istam vim quod tollit cupiditatem et facit
quod voluntas feratur in Deum propter se.
descrescit augetur cupiditas, et econtra sicut declarat
actibus, utrum principaliter ad eos concurrat caritas vel
cupiditas.
quod in se est infundetur sibi gratia et volitiones suae
erant bene regulante
humana species esset male ordinata, quia non posset
habere suam perfectam operationem ex puris naturalibus et
tamen alia habent.
vel impossibilitas non consurgit ex naturali et primae
va
institutione naturae, sed ex paena peccati.
in primaeva institutione naturae poterat in actum
fruitivum Dei, sicut in statu innocentiae, non
catum
propter paenam peccati
voluntas non habet necessario actum inordinatum
propter non frui. Sed voluntas in puris naturalibus
et ibi est necessitas commune[?]
luntas
potest percipere ordinem diligendorum[?], etc, dicitur
quod ex puris naturalibus non potest percipere ordinem
diligendorum.
et supposito quod intellectus perciperet ordinem diligendorum,
tamen voluntas non se conformaret,
tueret
sibi alium ordinem diligendorum
quando dicitur voluntas potest frui alio a se, ergo non est
antecedens est negandum, sicut videtur dicere
stinus
et ad se.
propter maximum amorem ad se vel propter exire
angustias et paenas huius mundi.
etiam antiqui volentes mori pro uno bono
puncto hoc ordinabant ad se, ut si in fu
turum
haberetur fama de eis
de Romanis, qui licet essent mali tamen aliqua
bona opera fecerunt et etiam de obstetrici
bus
quia aliquid meruerunt, quia sibi fuerunt
edite[?] domus.
sicut aliquod meritum potest esse peccatum veniale
et esse demeritum alicuius paene temporalis propter
aliquam malam circumstantiam sit aliquod
meritum paenae aeternae potest esse meritum alicuius
parvi boni temporalis.
essent mali, tamen meruerunt aliquod bonum temporale
alio modo diceretur quod nullum
rationi imperaretur circa bonum punctum, tamen hoc faci
ebant
propter bonum proprium ipsorum et propter aliquod bonum
temporale, verum est quod bonum termporale ipsorum potest vocari
merces eorum, non tamen debita, sed intenta, quia
propter bona temporalia hoc intendebant facere quod[?]
faciebant.
pocritis
pocritis
obstetricibus,
iudaico, et ex caritate fecerunt illud quod fece
runt.
bonum temporale et bonum aeternum, sicut patet de
illo qui facit puniam sibi iniunctam
b meretur bonum aeternum et meretur aliquod bonum
scilicet relaxationem paene temporalis sibi in
iunctae,
erat aliquae Egyp[???] quae eran
legem Hebraeorum quamvis non auderent punctae[?]
dicere.
caritate potuerunt orare quod Deus daret
eis aliquod bonum.
aedificavit illis domos.
mala facit bonus
arbor mala