Secundum quod dictum fuit in divisione
articulorum, in secundo articulo erat videndum
de differentia inter notitiam intuitivam
et abstractivam quia communiter doctores
et philosophi utuntur istis terminis. Pro quo, notandum
est quod de differentia notitiae abstractivae et intui
tivae
diversae fuerunt opiniones
Et primo,
circa hoc est quiddam
est notitia intuitiva et abstractiva, successive tamen
et non simul. Unde ipse imaginatur quod notitia aliqua
eadem
expresse a rei nomine, quia per eam intuetur
praesentiam obiecti. Per eam cogniti, quae quidem notitia,
eadem numero, adaequate remanente in subiecta sua
absolute obiecto absente vocatur et dicitur notitia
abstractiva. Et fundatur principaliter iste doc
tor
in uno principio quo consuevit frequenter
uti
non est ponenda pluralitas sine necessitate,
ita quod quandoque aliqua propositio affirmativa verificatur pro rebus,
si ad verificationem illius sufficiat positio
unius rei cum alia, nullo modo ponenda
est tertia res. Modo, sic est quod ad verificationem istius
'Sortes intuetur B', sufficit notitia de B cum
praesentia obiecti. Et si obiectum subtrahatur ad veri
ficandum
istam 'Sortes cognoscit B abstractive',
sufficit obiecti notitia de B cum non praesentia
obiecti sine quacumque re de novo acquisita,
ideo etc.
Diceretur quod regula illa dupliciter potest
intelligi. Uno modo quod numquam est ponenda
pluralitas, nisi adducatur ratio demonstrativa
cogens intellectum. Et isto modo et in isto sensu
non concederetur regula, quia ad ponendum quod com
positum
substantiale sit compositum ex materia et forma
non oportet habere rationem demonstrativam cogentem in
tellectum
ad hoc ponendum; nec etiam ad ponendum
quod visio distinguatur ab oculo vel obiecto visibili;
non oportet etiam habere rationem demonstrativam, quia
si sic, dicendum esset quod oculus esset sua visio,
quia ponendo oculum et praesentiam obiecti
visibilis sufficere ad videndum salvatur
quod visio non distinguitur ab obiecto visibili et
oculo, id est, quod illae non reducentur ad contradictionem,
qui teneret quod visio non esset distincta a
potentia vel obiecto. Et sic consequentur salvaretur, sine
contradictione, quod anima intellectiva esset omnis
sua operatio et multa alia quae non bene consonant
philosophiae naturali, nec veritati theologicae
Et ideo est alius
modus secundum quem regula debet intelligi,
scilicet, quod non est ponenda pluralitas sine necessitate,
id est, nisi sit apparentia sufficiens intellectui
bene disposito. Et in isto sensu, non probat propositum,
scilicet, quod eadem notitia adaequate sit intuitiva
et abstractiva
Et ideo breviter contra positionem
volo instare, quia iam satis responsum est ad rationem,
quia si capiatur illud principium in primo sensu,
falsum est. Si in secundo sensu non probat intentum
praedicti doctoris
Arguitur igitur contra praedictam
positionem sic: quia ponendo quod unica no
titia
sit intuitiva et abstractiva non potest
salvare positionem suam sine contradictione.
Et ponatur quod: 'Sortes cognoscat aliquam obiectum
intuitive'. Tunc ponatur quod: 'notitia illa ma
neat
eadem et quod Deus eodem modo concurrat
sicut ante'. Et cum hoc, ponatur praesentia obiecti,
tunc probatur quod 'Sortes cognoscit obiectum illud abstractive
et non cognoscit abstractive'. Quod non cognos
cat
abstractive patet, quia cognoscit intuitive,
ergo etc., quia est notitia cum praesentia obiecti. Modo,
ad verificandum istam affirmativam 'Sortes cognoscit
B intuitive obiectum', sufficit notitia illa cum praesentia
obiecti. Sed quod cognoscit abstractive patet, quia ad co
gnoscendum
abstractive, sufficit notitia cum potentia
cognoscente. Ergo vel simul erit eadem cognitio erit
abstractiva et intuitiva, vel intuitiva non
erit abstractiva
Secundo arguitur sic, et fortius: nam
notitia intuitiva et abstractiva sunt notitiae sensitivae
et habent diversa
etiam specifice. Consequentia patet, quia per hoc probamus distinctionem
specificam notitiarum sensitivarum sive sensationum,
scilicet, propter diversitatem organorum. Antecedens patet, quia organum
notitiae sensitivae vel intuitivae vel est sensus exterior
vel sensus communis interior. Organum autem notitiae
abstractivae est aliud, scilicet, vel organum imaginative
vel aestimative, quem in absentia obiectorum format
de ipsis notitiam
Et ista duo ultima sufficiunt
pro reprobatione illius opinionis, quia ubi sunt
diversa organa animae sensitivae, ibi sunt diversae
notitiae. Quod autem in sensu commune non sit notitia
abstractiva satis communiter dicitur. Sed de isto, non
curo, quia quantum
intuitivae sit aliud organum quam abstrac
tivae,
sicut notitiae sensus interioris vel exterioris
et notitia eliciente a potentia superiori, scilicet, ab
imaginativa vel aestimativa
In ista materia
fuit alia opinio
quod quaelibet notitia intuitiva requirit praesentiam
obiecti et in hoc consistit ratio notitiae intuitivae,
scilicet, in praesente obiecti
Contra, quia, de facto, divina
essentia ab aeterno habuit notitiam intuitivam
creaturarum antequam essent, igitur etc. Consequentia patet. Antecedens probatur, quia
ab aeterno cognovit creaturas et non nisi intui
tive.
Nec valet si dicatur quod creaturae ab aeterno
fuerunt in Deo. Vita, quia istud non est aliud
dicere, nisi quod ab aeterno habuit cognitionem
de rebus antequam esset extra rem, scilicet, et factivam.
Et non stat quod habuerint notitiam nisi intuitivam,
et per consequens, si notitia intuitiva requirat
praesentiam obiecti, tunc creaturae fuerunt ab aeterno,
et cum Deus ab aeterno necessario cognovit crea
turas
intuitive ab aeterno, creaturae necessario
fuissent
Item istud improbatur de notitia
beatifica creata, nam beatus notitia simplici videt
in Verbo 'Anti-Christum fore' vel aliquod futurum
vel aliquam aliam factibilem non factum, igitur etc.
Consequentia patet, quia notitia beatifica, qua beati vident in Verbo
est intuitiva et praecipue simplex
Alia
est opinio
in duobus. Primum est quod ad notitiam intui
tivam
non requiritur praesentia obiecti. Tamen ad
notitiam intuitivam requiritur praesentia esse
perspicui obiecti. Et iste doctor imaginatur unum
satis extraneum, scilicet, quod notitia intuitiva, praeter
notitiam, et praeter potentiam, et praeter obiectum, requirit
quoddam 'esse perspicuum' ipsius obiecti praesens intel
lectui
in quo[?] 'perspicuum' immediate infertur
potentia et in quo creatura relucet, immo est
quod 'esse perspicuum' ipsius creaturae, ita quod
ipse imaginatur quod creatura habet quoddam 'esse
perspicuum' immediate, et hoc maxime respectu notitiae
intuitivae. Ita intellectus, eo ipso habet notitiam
intuitivam de obiecto, quia immediate fertur in
'esse perspicuum' ipsius obiecti
Et ista positio
est mirabilis propter illud 'esse perspicuum', quia quaeretur,
quae res est? Utrum substantia vel accidens? Et cui
etiam inhaereat, quia non videtur quod sit aliud quam
notitia obiecti intuitiva, in qua obiectum relucet,
nec videtur quod intellectus posset habere aliquod 'perspicuum'
obiecti nisi notitiam ipsius
Hic est advertendum
quod deffectus habendi actum reflexum supra
actum suum rectum, et difficultas etiam, quae est causa
defectus, sit causa multorum errorum. Unde ex hoc,
quod intellectus difficulter habet reflexionem supra
actus suos, oriuntur duo inconvenientia, quae sunt
principia multorum errorum particularum
Primum est, re
flectendo
sic supra notitiam suam intellectus,
aliquando loco notitiae capitur obiectum, ita quod in
cognoscendo notitiam credit cognoscere obiectum,
et in hoc reflectendo supra notitias suas
universales, cognoscendo eas credit cognoscere obiectum
universale, et ista est radix illorum, qui posuerunt
universalia distincta a singularibus, quia in reflec
tendo
supra actus suos non distingue
bant
inter notitiam et obiectum. Immo ferendo
intellectum suum supra notitias universales, credebant
quod feretur in obiectum. Et ex hoc, ut dixi, po
suerunt
universalia distincta a singularibus
Et
ex isto sequuntur multi alii errores particulares
quod, scilicet, in intellectu vel potentia reservativa vel
aestimativa creditur, cognoscendo notitiam illam
quod sit obiectum, sicut in hiis, qui illuduntur,
qui credunt se videre mirabilia. Et hoc est
quia non distinguunt inter notitiam suam et
obiectum et conor[?]
Et consequenter vice versa est aliud
inconveniens ex quo etiam consurgunt multi
alii errores particulares non distinguendo etiam
inter obiectum et notitiam. Et sic aliquando loco notitiae
causatur obiectum, et tunc creditur quod loco notitiae sit
in anima obiectum, et quia scitur quod obiectum, ut lapis,
non est in anima realiter. Ideo creditur quod sit
aliquod distinctum a notitia huius obiecti in anima.
Ita cum quis immediate concipit obiectum et in
tuitivam,
tunc, propter difficultatem et defectum
reflectendi supra notitiam suam, capit obiectum
pro notitia et ex hoc consurgit quod creditur
obiectum esse in anima. Et quia talis per rationem habet
quod lapis vel obiectum non est realiter in anima,
ideo creditur quod in anima sit aliquid ipsius
obiecti distinctum a notitia
Ita credo quod
bene diffunendo
inter notitiam et obiectum, et tunc, non distinguendo
inter notitiam et potentiam
obiecti, voluit distinguere unum 'esse perspi
cuum'
rei in anima distinctum. Et illud
breviter non est aliud dicere nisi quod species
sive notitiarei
perspicuum non distinguitur ab ipsa notitia, et sic quantum
ad hoc, quod
ab anima et a notitia, videtur quod ista imaginatio
sit fictiva
Ex defectu et difficulta
te
habendi nota
distinguendo, scilicet, inter notitiam et obiectum,
verum est quod posset inquiri de illo 'perspicuo',
quid est: utrum sit substantia vel accidens, sicut tac
tum
est. Et ita consequenter argueretur de Deo, utrum
Deus cognoscit mediante tali superfluo
creaturas
Item si sic, illud fuisset ab aeterno
et necessario fuisset ab aeterno, quia Deus ab
aeterno cognovit creaturas et necessario cognovit
eas
Item si cuilibet notitiae intuitivae
corresponderet unum tale 'esse perspicuum'
cum fuerint infinitae notitiae ab aeterno in
tuitivae,
sequitur quod infinita fuerunt huiusmodi
perspicua
Alia est positio
distinguit quod notitia intuitiva est notitia
simplex incomplexa virtute cuius immediate
potest elici iudicium quod 'res est', si ipsa
sit, vel quod 'res non est', si non sit. Unde
ipse imaginatur quod notitia illa intuitiva est
talis naturae quod est quaedam evidentia simplex
et incomplexa, quae immediate concurrit vel est apta
nata immediate concurrere ad eliciendum
iudicium de existentia rei, si ipsa res sit,
vel ad eliciendum iudicium de non existentia rei,
si ipsa res non sit. Et istud quasi experiuntur
de omnia notitia intuitiva quae ad partem
primam
Sed notitia abstractiva est talis
naturae quod ipsa non sufficit, nec est apta nata
concurrere, ad eliciendum immediate iudicium de existentia
rei, si sit, vel iudicium de non existentia
rei, si non sit, sicut est notitia, quam habeo
de re non existente, sicut notitia qua recor
dor
me vidisse Sortem. Ex illa non pos
sum
immediate elicere iudicium, quod Sortes sit
vel non sit Et breviter
omnem notitiam abstractivam, quae sic abstrahit
ab esse sive existentia quod virtute ipsius
non potest immediate elici iudicium quod res
est vel non est
Et istud prima facie videtur
satis probabile, tamen illud improbabitur. Et
breviter contra ipsum arguitur sic, praecipue contra
secundam partem, quia quicquid sit de prima parte,
videtur qualiter secunda posset stare, scilicet, quod virtute
notitiae intuitivae immediate posset elici
iudicium quod 'res non sit', si ipsa non
sit. Nam capiamus notitiam intuitivam
albedinis; potest bene concedi quod virtute
illius potest elici iudicium 'quod albedo est',
si sit. Tunc ponatur quod albedo destruatur
et quod remaneat huiusmodi notitia in potentia
ipsa, enim, post destructionem obiecti, non est
alterius naturae intrinsece quam ante et est agens
naturale et passum est omnino uniformiter
dispositum post, sicut ante. Ergo, vel
potentia erit causativa eiusdem effectus
sicut ante vel saltem non erit causativa
effectus oppositi Item videretur unde
consurgeret sibi ista proprietas ex quo est
agens naturale et passum est idem eodem modo
dispositum. Item ipsa per Dei potentiam
potest conservari et obiecto non existente et eodem
modo movere potentiam, sicut ante, igitur
sicut ante concurrebat ad eliciendum iudicium
affirmativum quod res est, ita post, re tamen
non existente et non mobili potentiam ad causandum
iudicium negativam quod res non sit, igitur etc.
Istud etiam non cadit sub experientia, scilicet, quod
notitia intuitiva sit sufficiens ad eliciendum
iudicium de re non existente quod non sit. Ideo
habuit rationem efficacem, igitur gratis hoc posuit,
igitur etc.
Alia est opinio
vit
se breviter ad duo. Et, prima fa
cie,
satis apparent. Primo, quia omnis no
titia
terminatur immediate ad obiectum ad extra
vel ad aliquod aliud repraesentativum huiusmodi
obiecti, sicut ad speciem vel ad aliam similitudinem
obiecti. Primo modo, omnis notitia, quae immediate
terminatur ad obiectum ad extra talem, vocat
intuitivam. Unde quando albedo se obicit
potentiae, immediate terminat visionem
intuitivam ipsius. In absentia vero albe
dinis
remanent species quaedam in virtute
reservativa, et tunc potest causari notitia
actualiter albedinis, quae terminabitur ad illam
speciem et non ad obiectum ad extra vel huiusmodi notitiam,
titiam
terminatam immediate ad speciem vel similitudinem
obiecti et non obiectum vocat abstractivam; intuitivam
vero, quae immediate terminatur ad obiectum ad extra.
Et ista positio est satis faciles ad intelligendum
Tamen contra eam arguitur, primo sic, sicut prius
argutum fuit, quia divina essentia est notitia
creaturarum intuitiva, et tamen non terminatur immedia
te
ad creaturas, immo ad se, quia videndo se
videt creaturam. Igitur videtur quod non sit de ratione
notitae intuitivae quod terminetur immediate ad obiec
tum
ad extra. Eodem modo argueretur de notitia beatifica
intuitiva, quae immediate terminatur ad Verbum,
et tamen per eam intuitive videntur creaturae,
quia beati vident intuitive creaturas in Verbo,
ideo etc
Verum est quod, qui vellet sustinere
diceret quod realiter creatura est immediatum obiectum
cognitionis beatificae in Verbo; et aeque immediate
sicut Verbum, ita quod Verbum et creatura sunt
aeque immediate obiecta cognitionis beatificae creaturarum.
Ita quod non est ordo prioritatis obiectalis inter Verbum
et creaturam quantum ad hoc, licet creaturae non concurrant
obiecitve vel influant obiectaliter efficiendo aliquid,
sicut obiecta sensibilia concurrunt effective obiectaliter
influendo aliquid in potentia sensitiva, sed quo
ad
terminare praecise. Utrum autem divina
essentia aeque immediate cognoscat creaturam
sicut se, pro nunc non discutio, quia de hoc communiter
fit mentio inter doctores
Item, contra
potest fieri una alia ratio, nam quod species reser
vata
in potentia reservativa posset esse obiectum
non videtur esse necessarium. Unde bene posset salvari quod notitia
abstractiva non terminaretur ad obiectum, non tamen
sub ratione existentis, et ideo vocatur abstractiva
quia abstraheret ab existentia rei. Esset im
mediate
tamen terminata ad obiectum et sic illa species
reservata non concurret per modum obiecti, sed per
modum habitus, quia non dicitur quod habitus, sive complexi
sive incomplexi, concurrant ad productionem
actuum per modum obiecti sed solum per modum habitus
Item talis species est insensibilis, quia non cadit
sub aliquo quandoque sensuum particularium. Ergo notitiae
sensitivae, quae sunt in absentia sensibilium
non terminantur ad illas species non sensativas[?],
immo insensibiles, sed magis ad obiecta
licet non sub ratione existentis vel non existentis,
immo abstrahuntur huiusmodi notitiae a non
ab existentia vel non existentia rei, ideo etc.
Pro declaratione tamen materiae ut veniam
ad modum quem nunc intendo ponere, adver
tendum
est quod duplex est modus sive gradus notitiarum
intuitivarum, nam quaedam sunt posteriores suis
obiectis et quasi dependentes a suis obiectis immediate
et causantur ab huiusmodi obiectis. Istud quasi docet
experientia de omnibus notitiis intuitivis
causatis immediate ab obiectis sensibilibus. Aliae
sunt notitiae intuitivae, quae non sunt sic posteriores
suis obiectis, immo habent quamdam rationem prioritatis.
Et istud positum est alias de fide, sed istud pro
nunc ponitur, quia est ad propositum, verbi gratia, notitia divina
et notitia beatifica de creaturis non dependent
a creaturis, immo habent rationem prioritatis quamdam.
Primo, de divina notitia, quae est causa exemplaris
et factiva, ideo est magis notitia creaturarum per modum
causae quam effectus, et ita conformiter de notitiis beatificis.
Loquendo vero de primis notitiis intuitivis,
potest dici quod notitia sensitiva intuitiva et in
tellectiva,
quae immediate causatur ab obiecto et ab
influxu obiectivo ipsius obiecti cum certis circumstan
tiis
et denominationibus individualibus, virtute
cuius potest elici evidens iudicium quod res est
Et si instetur contra: ponamus quod Deus conservet
notitiam illam intuitivam causatam ab obiecto
immediate supplendo concursum obiectivum
ipsius obiecti; utrum virtute illius intellectus
posset elicere iudicium quod res sit? Hic dico primo
quod illud quod dictum est potest intelligi naturaliter,
scilicet, ubi Deus non agit supernaturaliter. Et ita
addit
habet necessariam dependentiam ab obiecto ita quod non
stat quod remaneant notitia intuitiva sensitiva
de hoc genere quoniam obiectum concurrat ad eius con
servationem
secundum influxum sive concursum
obiectivum
Ubi advertendum quod, quantum ad hoc, potest
poni una propositio: quod Deus licet quamlibet effectum
et quamlibet notitiam possit producere immediate
se solo et etiam conservare, tamen se solo in
non potest producere notitiam intuitivam creatam,
immo nec notitiam quia eo ipso quod est notitia creata
est impotentia creata. Secundo, quia ratio quare notitia
est intuitiva est, quia est ab obiecto influxive et
causaliter. Ideo non potest sub ista habitudine con
servari
notitia intuitiva, nisi ab obiecto et aliis
circumstantiis concurrentibus ad hoc, quod sit notitia
intuitiva. Unde imaginandum est quod notitia
capit esse notitiae ab influxu obiectivo, obiecto
partialiter concurrente cum individualibus circum
stantiis.
Ideo, cessante huiusmodi habitudine obiecti
ad notitiam, cessat eius repraesentatio, et sic diceretur
quod non esset possibile quod subtraheretur obiectum et quod illa
notitia remaneret in esse notitiae intuitivae,
immo nec notitiae. Ideo, si conservaretur haec notitia
a Deo obiecto absente, conservaretur ut nuda qua
litas,
nec esset tunc alicuius obiecti notitia. Nolo
tamen dicere aliquid contra omnipotentiam ipsius Dei
quin Deus semper sit omnipotens. Sed quod non possit
conservare huiusmodi notitiam in esse notitiae,
non provenit ex parte ipsius Dei, sed quia tali notitiae
repugnat
Et si dicatur contra: multa cognoscuntur
intuitive, et tamen non sunt, sicut sonus auditur,
qui non est, et istud communiter experimur. Respondetur
quod istud est negandum, scilicet, quod res cognoscuntur
intuitive dum non est; notitia causata ab obiectis
sensibilibus etc., quia non est dubium quin Deus et
beati cognoscant intuitive res, quae non sunt. Et causa
est, quia vis sic repraesentandi dependet ab in
fluxu
obiectivo, quem non potest Deus supplere,
quia tunc esset sensibilis et cognoscibilis per sensum
Et sic habetur quod per viam divisionis, notitia intuitiva
sensitiva est, quae causatur immediate ab obiecto obiectivo
concursu, quae concurrit vel concurrere potest
immediate ad causandum iudicium evidens de
existentia rei, si sit
Alia est notitia
intuitiva, quae non est sic posterior obiecto, sed habet
rationem prioritatis quamdam et talis notitia est
notitia intuitiva quam habet Deus et notitia
etiam quam habent beati de creaturis. Et tunc descriptio
ita quod, isto modo, notitia intuitiva est notitia simplex
qua immediate potest elici iudicium evidens
de existentia rei, si res sit, vel iudicium evidens
de non existentia rei, si res non sit. Ita quod isto modo
notitia intuitiva est simplex apparentia sufficiens
ad hoc, quod intellectus evidenter iudicet quod
res est, quando est, et quod res non est, quando non est.
De prima notitia, scilicet Dei, certum est quod illa
est apparentia simplex et evidentissima cuiuslibet
rei et etiam iudicium complexum. Ita, si, inter
notitias Dei, poneretur ordo ad imagina
tionem
notitia eius intuitiva esset apparentia
simplex sufficiens ad eliciendum iudicium
evidens quod res est etc., quia
quod modo ponimus in Deo notitias simplices
et complexas. De notitia vero intuitiva
beatifica in Verbo dicitur consimiliter, quia illa est appar
entia
sufficiens beatorum ad eliciendum iudicium
evidens de existentia rei, si res sit, etc.
Et
qui vellet habere diffinitionem generalem notitiae
intuitivae, ponatur per modum disiunctionis quod
notitia intuitiva est illa quae immediate causatur
ab obiecto et influxu obiectivo ipsius obiecti cum
certis circumstantiis individualibus virtute
cuius potest elici evidens iudicium quod res
est, si ipsa res sit, vel est notitia simplex, quasi mediante,
potest immediate elici iudicium evidens de ex
istentia
rei, si res sit, et iudicium evidens
de non existentia rei, si res non sit
Advertendum
tamen quod in Verbo reperitur duplex dicta notitia
intuitiva. Una est notitia intuitiva creaturarum
ex qua beati immediate possunt elicere iudicium
evidens de existentia rei, etc. ad quam causandum
creaturae non concurrunt obiective. Alia est obiecti immen
si
repraesentativa ad quam obiectum immensum immediate
concurrit obiective; et ista quantum ad hoc: quod causatur
obiective a Verbo est similis notitiae creaturae im
mediate
causata ab obiecto sensibili, quia ipsa est posterior
obiecto beatifico, licet habeat rationem prioritatis
respectu creaturarum. Et circa hoc possent poni aliquae
propositiones
Prima propositio: quamvis Verbum non
posset per suam essentiam cognoscere aliquid,
nisi intuitive, in ipso tamen aliquid potest
cognosci abstractive a creatura. Illud patet, quia Deus
cuiuslibet rei immediate habet iudicium evidens,
id est, quod de qualibet re immediate iudicat evidenter
quod ipsa est, si sit, et quod non est, si non sit. Ideo quaelibet
notitia ipsius est intuitiva. Secunda pars conclusiones patet
quia non videtur impossibile quin Deus creare posset
aliquam notitiam in Verbo absque hoc, quod res cog
noscatur
secundum habitudinem existendi vel non existendi
de creatura. Igitur respectu creaturae non erit intuitiva
Tamen tenendo quod Deus posset concurrere
per modum notitiae vel speciei vel obiecti obiective re
praesentantis
creaturam non formaliter in quolibet
istorum casuum haberet virtutem concurrendi ad
producendum notitiam abstractivam creaturae, ex qua
non eliceret creatura immediate evidens iudicium
etc. Unde imaginandum est secundum aliquos, quod licet
Deus non posset concurrere per modum obiecti obiective
repraesentantis, potest tamen per modum speciei, licet
non sit notitia. Et ideo, quia Deus sic esset species
repraesentativa libere, videtur quod posset concurrere ad
repraesentandum creaturam et non esse quo dato videtur
quod posset concurrere aliam habitudinem quam
intuitiva etc., quia de facto in beatis est species
repraesentans magis vel minus secundum statum ipsorum.
Ideo non videtur quin posset esse species in beatis ad
causandum notitiam de non existentia rei, et sic non videtur
repugnantia quin Deus repraesentare posset crea
turam
non secundum modum existendi vel non existendi,
quo dato talis notitia esset abstractiva, ideo etc.
Quantum est de ista materia notitiarum
intuitivarum et abstractivarum, quia doctores
consueverunt tractare istam materiam sub istis terminis.
Ideo etiam volo insequendo doctores modum
doctorum tractare aliquid de materia ista
sub praedictis verbis licet non sit multum theologica,
sed magis metaphysica. Ideo sub istis verbis, tota
difficultas est in quid nominis. Ideo respondens
semper habet distinguere quid intelligitur per huiusmodi
nomina. Ideo ista materia habet tractari sub aliis
terminis, scilicet, utrum stet aliquem Deum videre, et
tamen vi illius notitiae non posset immediate eli
cere
iudicium evidens, quod Deus est
etiam stet aliquem videre aliquid in verbo et
et tamen vi illius notitiae non posset immediate
elicere evidens iudicium etc utrum etiam notitia
intuitiva immediate causata ab obiecto posset conser
vari
a Deo obiecto corrupto, etc.