http://scta.info/resoure/lectio130/reims/transcription

Lectio 130, de Incarnatione [Reims Transcription]
Utrum secunda persona in divinis naturam humana hypostatice sibi univerit

de misterio incarnationis croom left for threelinedropcap Irca incarnationis misterium mysterium quaero utrum 2a secunda persona in divinis naturam humanam ypostatice hypostatice sibi univerit.

Rationes principales

et arguitur primo quod non haec unio repugnat principiis philosophiae et cuilibet alteri sectae igitur talis unio non est ponenda antecedens pro prima parte decleratur quia ex huiusmodi unione sequitur quod deus sit mutabilis possibilis mortalis et sic de aliis quae divinae immensitati et aeternitati absolute repugnant.

2o secundo probatur eadem pars antecedentis, nam ex ista positione sequitur quod homo ab aeterno fuerit, ymo immo sequitur quod homo possit esse asinus vel lapis, nam qua ratione divina natura univiit sibi unam creaturam eadem ratione et aliam ut puta asinam, et sic deus esset asinus et ex consequenti sequitur quod pater in divinis per aeternam generationem asinum produxisset, et sic de aliis inconvenien tibus quae rationi et principiis philosophiae videntur repugnare.

3o tertio confirmatur quia eadem ratione qua conceditur quod aeternitas est temporalis vel mutabilis, eadem ratione concedendum esset quod summa bonitas esset peccabilis active capiendo consequens nullus diceret[?] probatur consequentia quia tanta est repugnantia divinae aeternitatis ad in mutabilitatem im mutabilitatem quanta est repugnantia divinae bo nitatis ad maliciam malitiam igitur si unum conceditur et reli quum et per consequens deus posset esse pessimus et miserrimus. 2a secunda pars antecedentis principalis patet primo de secta iudaeorum qui negant trinitatem et per consequens christum esse deum, et ad idem est doctrina vel potius fallam machometi in traditione alcoriam[?] vel alcoram[?] ubi negat christum esse deum et et sic videtur quod haec positio tam rationi quam cuicumque sectae re pugnat.

Confirmatur de Iudaeis qui messi am expectant tanquam iudicem et ducem temporalem te regnum israel resti??arum[?], hoc enim nedum de iu daeis qui messiam expectant sed eciam etiam nostrae[?] filiorum zebedaei a filiis inducta petiit a salvatore unum filiorum suorum a dextris suis et alium a sinistris in regno et duo temporali con stitueret. christus autem respondit filius absente nostrae nescitis quid petat.

2o secundo disipuli quibus apparuis christus eundo in emans sit loquebantur adinvicem, sperabamus quod restitueret regnum et israel, et sic apparet quod illi quid videbantur christi ipsum regnaturum temporaliter credebant

2o secundo arguitur opera trinitatis ad extra sunt indistincta semper, pater non est incarnatus, igitur nec filius. consequentia est nota ex suppositione et antecedens est fidei catholicae.

Confirmatur quia haec unio si daretur terminaretur ad essentiam im mediate esse quod ratio personalis ut sic non inquantum ydemptica indentica essentiae non est alicui universalis igitur unio principaliter habet essentiam pro termino et per consequens quaelibet personarum est vi huiusmodi unionis unita quod est haereticum.

Sed contra

Ad oppositum est enunciatum testimonium. Unde Iohannis primo, verum ca ro factum est, et in simbolo symbolo patrum de filio dicitur quod homo factus est.

Divisio quaestionis

In ista materia primo vi debitur de prima ratione. 2o secundo explicabitur materia et dabitur modus ymaginandi imaginandi et sustinendi hanc unionem et consequenter dicendum. 3o tertio videbitur de hanc materia in habitudine ad virginem gloriosam in cuius utero celebratum est hoc misterium mysterium spiritus sancti cooperante.

Propositiones

Et pro praesenti sit ista propositio ad hanc unionem nulla sequitur repugnantia.

2a secunda propositio unio sufficienter suadetur ex mi sterii my sterii decentia.

3a tertia propositio insolubiliter apud bene dispositum ex iudaeorum et sarracenorum legis continentia potest haec unio deduci et condlu dui vocando legem generaliter, scilicet, scripturam apud eos receptam.

Probatio primae propositionis

prima propositio probatur quia non repugnat ex parte divinae omnipotentiae quia respectu nullius n est repugnantia et maxime et quantum ad divinam omnipotentiam, sed bene aliquando est repugnancia repugnantia ex incompossibilitate effectuum humanitatem quod deus non possit facere lapideitatem humanitatem non est repugnantia ex parte divinae omnipotentiae sed repugnantia est ex incompossibilitate effectuum nec est est repugnancia repugnantia ex parte effectuum in se consideratarum.

primo satisfaciendo cuilibet philosopho et salvando hanc unionem, et respondendo rationibus im pugnantis.

2o secundo philosophi in luine naturali posuerunt aeque difficilia ad sustinendum ut positio ydearum idearum quae bene resoluta ponit res quietative[] deo ydemptificari identificari licet sint mutabiles et temporales deus autem immutabilis et aeternis et sic ipsi habent concedere quod deus intrinsece immutabilis et tamen ipse est res aliqua quae est mutabilis et sicut conceditur de christo quod est res aeterna et immutabilis ita conceditur quod fuit mortalis et mutabilis.

3o tertio si caluderet repugnantia hoc esset propter infinitam distanciam distantiam extremorum eo quod persona assumens et persona assumpta in infinitum distant nec habent proportionem quae videatur inter unibilia[?] requiri sed hoc non tollit nec repugnanciam repugnantiam arguit ut apparet de habitudine dei ut est causa finalis ad omnes creaturas cuius ut finis ad quamlibet creaturam est quaedam unio et tamen extrema in infinitum distant et ideo ratione diversitatis et distanciae distantiae est maior unio nam per hoc primum habet rationem finis immobilis et nobi liorum terminantis creaturam, et creatura habet reationem flu xibilis si nam simile[?] est de unione ypostatica hypostatica quia non obstante extremorum distantia tamen quaelibet rationalis creatura est deo et immensae essentiae universalis[?] beatificae quod et concesserunt philosophi qui posuerunt felicitatem humanam in deo principialiter consistere

4o quarto ex hac positione non sequitur mutatio in deo quae maxime arguerentur, et aequae salva retur immutabilitas in unione ypostatica ypostatica in deo sicut de noviter influere sine mu tatione tam obiective quam effective quam finali. Ita quod ex novo dei influxu non arguitur in deo mutatio igitur, nec ex hac habitudine qua deus noviter naturae humane unitur.

Probatio secundae propositionis

2a secunda propositio suadetur ostendendo decenciam decentiam huiusmodi unio nis, primo sicut in regimine naturali deus propter suam bonitatem assumit causas 2as secundas quibus communicat secum coefficere licet se solo posset absolute ita in regimine gratuito oportet quod assumat sua libertas creaturam ut gratuite influat et iustificet tenet consequentia quia divina libertas quae exercetur magis in regimine gratuito quam naturali magis debet relucere in eodem 2o secundo ad complecti vam universis dispositionem congruit haec unio quod patet quia per hanc unionem quaelibet creatura in se vel in suo simili deo specialiter coniungiter et specialiter per illam coniunctionem reformatur iuxta omeliam gregorii praedictae euvangelium omni creaturae, nam hoc vocatur omnis creatura eo quod participat cum omni creatura, nam ratione animae cum spirituali creatura participat, ratione coper corporis cum omni corporali, et ideo deus non fuisset sic participans cum omni creatura angelus assumendo qui non participat in corpore nam propter rationem dictam homo vocatur omnis creatura cum dicitur praedictae euvangelium omnium creaturae

3o tertio illa unio decuit ut divina potentia magis manifestaretur eo quod opera naturae sunt divinae potentiae et creatae potentia communia, modo incarnatio verbi et opera inde sequentia fiunt supra legem naturae tanquam deitati propria, ideo iudaeis interroganti bus tamen est es qui venturus est in mundum an alium expectamus, pro ostensione deitatis in christo respondit caeci vident et serposi mundantur et claudi ambulant nam aliqui prophetae et sancti fecerunt mirabilia et miracula haec non tamen virtute propria orationibus impetrando modo christus nedum fecit miracula auctoritate propria, sed aliis dedit potestatem faciendi mi racula, ideo in nomine ipsius apostoli miracula fa ciebant, et nedum fecit christus miracula circa naturam corporalem sed spiritus sanctus in corda fidelium ministrando quod est altius miracula, ex qua missione ydiotae factu sunt elevativi ad praedicandum euvangelium creaturis sine do ctrina et studio humanis intellectibus acquisita.

Probatio tertiae propositionis

3a tertia propositio probatur, scilicet, quod ex scripturis a Iudaeis et sarracenis receptis concluditur hoc mi sterium ypostatice hypostatice unionis, et circa hoc venerabilis beda in libro de temporibus capitulo octavo deducit ex prophetia danielis praeteritum tempus incarnationis et passionis christi saltem sine nominali differentia. Unde daniel 9no scribitur septugin ta ebdomades abreviate sunt super prophetiam[?] tuum et urbem sanctam tuam ut con summetur praevaricatio et finem accipiat peccatum et deleatur iniquitas et d adducatur iustitia sempiterna et impleatur visio et prophecia prophetia et ungatur sanctus sanctorum. ubi beda non du bium dixit ipse quin haec verba ostendant christi incarnationem et passionem et unionem, unde notat quod edra et neemia qui fuit pi sterna[?] regis personarum nomine arthaxerses[?] qui 2o secundo anno sui regni mense insam[?] impe travit restaurari muros israel israelem quia templum erat restaurationem promittente ciro, sed mundum muri reparati erant, tunc incipiendo a vicesimo[?] anno regni illius regis reperiemus septuaginta ebodmades usque ad christi passionem

Advertendum est tamen quod aliquantulum est diversitas propter varie tatem anni lunaris et anni solaris, sed quantum ad hoc non ponam differentiam sive sint anni lunares sive solares, non est tamen nominalis differentia, unde ante mille annos opportuit illam prophe ciam adimpleri, et sic concluditur contra iudaeos quod sanctus sanctorum venit.

Advertendum est tamen quod ebdomades in proposito capitur pro ebdomadibus anni, et ita capitur in scriptura ut alle gat nicholaus de lira utrum una eb domade capiamus 7tem septem annos facile est habere iterum septuaginta ebdomades annorum multiplicentur per septem eundo habebitis quot anni sunt, reservati tamen confusione differentiae annorum luminarum et solarum secundum hystorias historias romanorum et eusebium in tempore quod fulsit a vicesmo[?] anno regis personarum arthaxerses[?] usque ad 17 annum tiberii imperatorum sub cuius imperatorum sub cuius imperio passus est christus ubi notandum est quod ab illo vicesmo[?] anno secundum hystorias historias et eusebium usque ad mor tem darii ultimi regis personarum fluxerunt centum et sexdecim anni et tunc habuit finem regnum persarum, et tunc graeci habuerunt divin um super personas usque ad mortem cleopatriae et post istius mortem quando octovainsu[?] fuit institutus in imperatorem romanorum, tunc incepti divinum romanorum in finebat divinum graecorum quod tamen duravit circentum annis Istis combinatis cum primus sunt quadricentum et sexdecim, Deinde romani a morte cle opatre destructo antonio habuerunt monarchiam super omnes. Et tunc a mor te cleopatrae usque ad 17 tiberii imperatoris fluxae quinquaginta communem[?] anni, et iste numers debet correspondere numero ebdomadaris vel proprie et sic habita romanorum concorida cum prophecia propetia in ebdomadibus in diaboli non est differentia visa difficultate de differentia annorum.

Sed de lira improbat bedam in illo passu, sed credo quod male, quicquid sit tamen de hoc sufficit catholico quod temporis propheciae prophetiae cor respondeat tempori adventus christi secundum carculationes[?] gentilium quae non sunt subsectae.

2o secundo a tempore dationes legis in legis confirmatione iudaei habuerunt miracula, et postea omnia miracula cessaverunt et translata sunt ad nostram fidem et ad praedicates[?] euvangelium euvangelium christi igitur apparet evidenter quod lex eorum est reproba.

3o tertio arguitur aliunde secundum ystorias historias veteris testamenti numquam iudaei pos si sunt persectionem gravem nisi raitone peccati per eos commissi, nunc autem patiuntur et passi sunt multa intollerabilia a tempore adventus christi usque nunc igitur videtur quod habeant assignare causam quare sic diu puniuntur et nulla est causa nisi de inter fectione qui ducis et redemptoris deum nostri ihesu christi, ideo ipsis redduntur impugnabiles[?] propter igno ranciam igno rantiam causae sui morbi et quia negant causam non quaerunt remedium, contra quod arguit al macanus 19no libro ca??lis[?] multis ubi ostendit quod eorum scriptura christum recipere tanquam promissum.

Consequenter quantum ad legem machomaeti ipse expres se approbat messam, scilicet, christum et prophecias prophetias eius recipit et ut recipit almacanus quod christus habuit spiritum dei a quo habuit auxilium ut habetur in libro decimo 8vo capitulo 11mo et in duodecimo inducit qualiter machomatus approbavit iohannem baptistam dicens eum esse prophetam veritatis. Sed ita est quod iohannes baptista fuit praeco[?] nostri salvatoris qui de eo dicit, ecca agnus dei et de quo etiam dicebat, veniet post me fortior me cuius non sum dignus solvere corrigi am calciamentorum eius et clarum quod loquetur de humanitate christi, et sic apparet quod ex adversariis fidei ortodoxe concluditur propositum evidenter ut goliad proprio gladio occidatur, et sic hoc misterium vere dictum esse non debet esse in derisum cum omnes habeant ipsum concedere.