in hac materia
contingentia cum revelatione sequeretur quod in
potestate nostra esset decipere christum consequens est
absonum sed consequentia apparet et sit
rum
quod sit christo revelatum,
elicere oppositum revelationis christi,
mihi placet possum inficiens animam christi de
cipiere.
consequentiam
animam christi verbo unicam decipiere et hoc sonat
articulus parisiensis,
quod christus deciperetur,
per revelationes quod tu facies
non facere concedo ponatur quod tu non facias
admitto igitur anima christi est decepta nego
consequentiam,
assensit isti facies
dictorio.
ponitur tamen alio remaneat,
impossibilis,
respondendum est sicut in materia de praescientia dei,
deus praescit quod
potest non facere
numquam scivisse
de revelatione dei quia ipsa sequitur dei iudicii verita
tem
et istam oportet dicere propter articulos parisiensis condempnatos.
concedit quod praeteritum potest non fuisse,
quod revelatio sit facta et sit respectu futuri contingentis
tamen illam qualitatem fuisse est contingens.
futurus potest non esse,
si ista via non esset
bilis.
potest de potentia dei ordinata,
quae dicit quoe revelatio quantum ad assensum sequitur divinum
assensum,
et potest non esse assensus illius.
quia si sic, sequeretur quod aliquis ex assensu falso posset
salvari et vitam aeternam mereri consequens est falsum
et patet consequentia in casu quod deus revelaret
quod
arguendi prius,
consequens pro inconvenienti,
circa huiusmodi revelationes contingit formari assensus
probabiles respectu revelatorum distinctos tamen a
revelatione et hoc modo pure naturali a quibus
possunt procedere effectus qui credunt a revelatione
procedere licet tamen non procedant ab illa, et sic fuit
de revelatione facta
quod minime subverteretur,
fecit opera conformia quae non a revelatione sed
a iudicio naturali eliciebantur,
potest esse quod elicuit iudicium illius quod
bit
quod erit alius a revelatione sibi facta,
elicuit odium destestatonum[?] operis
tandem elicuit executionem quia si
tunc sortes non credidit quod plato esset peccaturus
per revelationem sed hoc credidit et elicuit ex suo
iudicio et sic solventur infinite rationes de multis
passionibus et operationibus quas dicimus sequi
ad assensus revelativos sed ita non est
facta revelatione ex iudicio tali licet falso consur
gunt
passiones ut gaudium tristitia quae non sunt
a revelatione effective, sed ille sunt a iudicio
naturaliter elicito, licet non sint confomria iudicia reve
lationi
factae,
ibi est deceptio, quia non distinguimus inter
iudicia naturalia et revelationem nobis factam.
caritate possit futura
ri
quia facta revelatione creatura cogitur ad peccandum
et desperandum,
habebit vitam aeternam,
se
tractetur a doctoribus puta ad
aliqua primo quod in casu alicui revelaretur
sua
causa est quia species est habitus magis proprie potentiae
volitivae quam cognitivae,
potentiae intellectivae non contrariatur alicui
n est magis amore futuri boni quam
credulitas ideo ponitur in vi irascibili, quia informat
potentiam appetetivam,
natus
igitur desperat.
revelatur sua futura dampnatio potest tamen credere
nisi ordinatio dei sit mutata quod aequaliter
potest salvari sicut alii nec revelatio suae
debet credere si faciat quod in se est perserverando
in gratia salvabitur,
non debet desperare,
inniti ad fugiendum peccata quia illa revelatio non
imponit
quod non immutabitur ordinatio divinae legis, sed
fortitudo argumentum ponitur casus quod reveletur
alicui sua
substrahere suum adiutorium ut ille finem debi
tum
consequatur,
intelligitur.
penam praecise.
quod ordinaret deus non velle concurrere ad
salutem illius
pugnat
divinae voluntati creaturam
peccandum,
re
quod salvatur tamen in illo casu deberet elicere
volitione conformando se divinae ordinationi et
obedire ei quae obedientiae est summus gradus
perfectionis,
daretur alicui tantus gradus iustitiae cum
maximo gradu tristitiae hoc esset maiorum perfectionis
quam
probabile.
possibiles stare cum futuris contingentibus sequitur
quod aliquis obligatur ad peccandum consequens est contra
divinam bonitatem sed patet consequentia in casu quod reveletur
et quod peccato obligatur.
ultimum finem, igitur ipse obligatur ad medium
sine quo non contingit finem consequi modo
ita est in casu quod nisi
salvabitur, igitur peccare est antecedens ad consecutionem
finis,
divinae voluntati,
casus et quando dicitur tunc
dum
negatur contra
finem consequatur, sed sic habet peccare nego quia
illa ordinatio non est
est medium
in se est ipse salvabitur
quod proprium est divinae immensitati cognoscere futura con
tingentia,
igitur non potest communicari creaturae,
quia cognoscere futura contingentia consurgit ex
immensitate aeternitatis igitur soli deo competit sic
cognoscere futura
soli deo competit naturaliter sic quod ipse solus cognoscit
futura et quod illa cognitio nisi creaturae sic communicabilis
non est tamen improbabile quod
si daretur quin[?] esset futurorum cognosctiva[?] ratione
suae aeternitatis, et nobilitatis,
quod deo esset proprium sic cognoscere tamen illud cognoscere
parti??le[?] est ab aliis creaturis rationibus accidentaliter
essentiam cognoscere futura quia nulla potest esse essentialiter
immensa et simpliciter aeterna.
cebat
quod nulla revelatio est certa quia nescitur
quo spiritu fiat quia quicquid agitur circa
revelationem potest communicari creaturae igitur quaelibet habet de re
velatione
dubitare a quo fiat
responsum fuit circa prohemium[?] iuxta
non permitteret creaturam ultra potestatem temptari
et allegant
qui non permittes nos temptari ultra illud
quod potentis.
faciat quod in se est numquam permitteret deus
temptari ultra posse
ta
in scriptura discernendum inter revelationem bonam
et malam condicitur a fructibus eorum cognoscentis
,
eos
sint contra ecclesiam et eius determinationem nec contra
fidem nec contra bonos mores nec contra determinationem
sanctorum,
parisiensis, et sic de aliis modis traditis in scriptura
fiant a bono vel malo spiritu.
dicit
et
assensus contingenter est assensus illius
conformitas ad assensum increatum,
deus numquam assensisse,
non esse illius quia ipse habet
nem
ad lucem summam.
lavit
quod peccabit non tamen sequitur quod peccaret quia
fuisset neccessitatus ad pectandum.
addere deus revelavit, et ita fuit vel
erit est nisi ita fuerit vel ita sic,
peccabit.
gratia argumenti et quando dicitur ultra antecedens est
verit
antichristum fore,
tingens
quod deus revelaverit antichristum fore
Ita es pure contingens quod assensus revelationis
sit assensus respectu illius.
de praeterito sint vere,
cationem
requiritur veritas unius de futuro
contingenti,
quia semper remanet causa verificationis quae de futuro
contingenti ideo tales propositiones sunt contingentes
Ad nonum, si sic sequeretur quod praeteritum posset non
fuisse. negatur consequentia et ad probationem et capiatur
modus localis quem habuit christus procedendo ad assensum
quem habuit quod ipse pateretur,
deus posset ponere ordinationem quod christus non
esset passurus, igitur ipse non assensit ut pateretur
motus,
effectum, scilicet, modum et volitionem qui erant effectus
passionis
non potest dici de christo nec de aliis,
assensu de morte futura non dependent effective
huiusmodi modus localis seu voluntas
et fortificatur et causatur huiusmodi
de passione a vi rationali imperante viribus sensitivis
ut tristentur,
hoc est volitum a deo et conforme volitioni divinae.
Et haec omnia videntur causari ab assensu fir
missimus[?]
de morte,
deus non moriatur,
illa volitio moriendi illa tristitia ille modus quo
christus ibat ad passionem
operationes non causantur ab assensu revelationum in
christo de passione sua,
rationis imperantis viribus inferioribus ut
tristentur moveantur et sic de similibus operationibus
quod assuensus de morte sua numquam causasset in
eo
mirum,
erant ita fortes quod sponte
mortem,
potentiae tristabili ut tristaretur.
effective processit ab imperio rationis et voluntatis
nam ex humdantia[?] virtutum in eo tantum fuit
imperium quod ipse doluit et inter alios dolores
acerbissimum dolorem passus redividendo[?] genus
humanum ut ostenderet se esse verum hieu hominem
opposita in revelatione facta,
ibi tanquam iudicium et tunc in revelatione illud
quod est per modum apprehensionis potest causare tristitiam
et sic remanet contingentia quod si sic illius vel
illius et sic passiones et omnes revelationes non
causantur a revelatione ut est assensus sed
ut est apprehensio.
est veritas quae non est revelabilis, igitur etc.
negatur consequentia
quod non est revelabilis, scilicet, deus nihil revelat
et per consequens nec aliae veritates sunt revelationes
negatur adhuc consequentia quia illa falsificat se propter re
flexionem
ut de ista nullus intellectus intelli
git,
quae est possibilis saltem de creatis intelligentibus
non tamen est revelabilia,
quod anima christi praecise finita cognosceret, tunc conceditur
quod aliqua creatura assensit aliquibus veritatibus quibus
anima christi non potest assentire ut si sint
in verbo tantum,
est ignotum animae christi,
quando dicitur de prophetiis quia multae fuerunt falsae negatur,
quia spiritus est qui loquitur per prophetas
est per fidem vel per revelationem aliquem
decipi,
velatum
una revelationem comminatoriam[?] vel conditionalem
vel aliam nunciationem alterius significationis sed intellectus
non posset cognoscere reflexionem supra revela
tionem
nam ex revelatione facta
elicui iudicium humanum quod subvertertur m
inime[?]
fuit falsum nec erat
revelatio
naturali assensus assensit quod antichritus erit igitur
est illum sic assensisse conceditur consequntia,
quod haec consequentia non valet
revelatio quod antichristus erit igitur neccesse est ipsum
sit assensse vel neccesse est illum assensum fuisse
illius antichristus erit,
quasi effectus obiectorum quorum sunt
ait
dicitur oratio vera vel falsa quin[?]
assensus naturalis ad suum significabile sic quod nullo
modo potest esse alterius assensus naturalis quia dependet
ab eo in esse assensus,
non sit quia ipse non dependet a sua significatione
sed a prima luce et et eius conformitis ad assensum
divinum et non ad suum significatum quia sicut assensus
divinus potest numquam fuisse assensus huiusmodi quod antichristus
erit ratione cuiusdem immensitatis ita revelatio
respectu illius potest non esse eisu revelatio sed
suae oppositae et sic assensus revelatus non
causatur ab obiecto,
premam
remam
modo
sum contra astrologiam quae nobillissima et perfectissima scientia
principes,
ignorantiis et ideo nullo modo supponendo est
quod discreti viri per eam decipiantur quia astra nullam
imponunt
temn
imponit, consi concursus prior reddit vo
luntatem
magis liberam quam si ipsa se sola ex
iret
in actum,
tatem
ambulantis quae non
ad male agendum,
tollunt contingentiam effectum sed remanet inte
merata
libertas nec iniquae leges libertatem
perturbant,
motatatibus[?] arbitrii libertas nec iniquae leges
solutas ab omni
que
proponunt manet etiam spectator de super
cunctorum praetius[?] deus visionis quae eius praesens
semper aeternitas quae cum actuum futura qualitate contra hoc
bonis praemia,
conrecte sint in efficaces esse non possunt.
sarii
igitur vicia colitae virtutes ad rectas
species co animi sublenatae,
excelsa porrigite,
simulare
non vultis
cum autem oculos agitis inditis tanta cernentis
haec