Secundo dico quod dicta
Sanctorum et doctorum dicentium: 'quod inter potentiam
et obiectum debet esse certa proportio', debet intelligi quod
obiectum est conveniens potentiae vel bonum quantum
est de per se. Unde quod est alteri bonum vel ad quod
alterum ordinatur vel cuius adeptio sibi proficit
vel se habet in ratione finis vel alterius causae
illi proficitur[?} illud. Respectu illius dicitur proportionatum.
Unde obiectum esse proportionatum potentiae vel intellectui,
nihil aliud est quam ipsum esse bonum tali potentiae
vel conveniens vel ad quod talis potentia inclinatur
vel ordinatur. Et iste est verus intellectus omnium dicentium
quod 'inter potentiam et obiectum debet esse certa proportio'.
Et non ita est proportio in proposito quod Deus est obiectum
beatificum et finis ultimus ipsius creaturae. Ideo
consequentur est obiectum proportionatum potentiae intellectivae creaturae
pro cuius adeptionem creatura optime est, quia ipsa est
secundum quod ordinata est. Ideo in eo formaliter quiescit
et omnis inclinationes, quae sunt in creatura per modum
carentiae cessant. Et solum remanent compla
centiae
convenientis