Sequitur
secundo de actu quod quanto actus, qui inter potentiam
et obiectum, magis excedit facultatem naturalem
potentiae perceptivae, tanto talis actus est potentiae
perceptivae magis proportionatus. Unde imaginandum
est quod tota latitudo actuum beatificorum excedit
facultatem naturalem potentiarum beatorum. Et tunc imaginandum
est quod in huiusmodi latitudine, quanto actus magis
recedit a non gradu, magis excedit facul
tatem
naturalem talis potentiae. Et tamen quanto magis ascen
dit,
tanto est sibi magis conveniens et magis
proportionatus, quia quanto magis ascendit re
cedendo
a non gradu, tanto magis delectatur
et quietatur potentiam perceptivam, ergo etc.